24 Eylül 2016 Cumartesi

AĞIDIMIN ADINI SEN KOY, ANAM ....!

Dağdan-taştan göze, göze doğar ..
Kah dizginlenir bentler ardında .... 
Kah, sürüp-savurur bentleri ve hayatları
Gün olur salınır, gün olur coşarak akar ..
An gelir, yatağından taşar ...
Olur can alır, olur cömertliğinde ab-ı hayatlığıyla cana, can katar ..
Dolana, dolana çağıl, çağıl çağıldayarak akar ...
Evrenin bağrında, hayatları sarar-sarmalar, sular ....
Çamurun özüne suyu katarlar,
Toprağı ,samanla karar,suyla çamur yaparlar ..
Çamurdan kerpiçler keserler ..
Kerpiçi güne verirler ..
İşler içine güneş, kerpiçler kuruyup,kendinden geçerler..
Kerpiç,kerpiç üstüne koyarlar ...
Yükselir, kerpiçten duvarlar ..
Duvarlara kapı,pencere,dam koyarlar ..
An gelir bağrını oyarlar ....
Boy atan duvarlar, göğü selamlar ...
Yazı-yabanda kırsalda köyde ..
Adettendir, çoklukla duvarı, kara çamurla sıvarlar ....
Dört duvar ardına sırlar yığarlar ...
Sırlarda, ömürler ...
Ömürler de, canlar, hayatlar ..
Canlarda, hayatlarda ,ömürler de öyküler çoğaltırlar ...!
Can bedenden çıkınca, canları toprağın bağrına koyarlar .
Kararır gök, görünmez olur ufuklar ....
Ufuklarla,göğü kara bulutlar kaplar ..
Kah çakar şimşek,kah gürler gök ..
Bulutlar dolup taşınca yağmur olur-kar olur ...
Kah gazeple, kah sitemle, gökten arz'a yağarlar ....
Sel olur,boz-bulanık sular ..
Patladıkça fırtınalara-afatlar ..
Sular keser ,deli dalgalara ..
Deli dalgalığında gelir, duvarlar yıkar .
Yıkıldıkça duvarlar ...
Yurdu,yuvayı,tüneği bozarlar .
Afatta,viran hanelerde ötmelere durur, baykuşlar ..
Öttükçe baykuşlar, bozulunca düzen,yıkılınca tünek ...
Yürek, köz, köz yanar ..
Yürek taşıp, dil söyledikçe
Dillere nağme, gönüllere yare olup dillenir ağıt,ağıt..
Deyiş,deyiş,bozlak,bozlak,türkü,türkü, azaplar ...
Uzun havalarda kopar çığlıklar ..
Yutuldukça hayatlar ,çoğalır çığlıklar ...
Çığlıklar, arşa ulaşırlar ..
Hallerin böyleliğin de ..
Tüylerini döker alemde kuşlar ...
Böyleliğin de hallerin ..
Bilmem ki, beni hangi görünmez eller ...
Hangi ilahi güçler,hangi bilinmezlikler buralarda tutar ..
Yüreğimde acılar çiçek açar,ruhumda volkanlar patlar ..
Savrulur kor-kor ataşlar arza ...
Kopup gitse de bedenim, yad ellere ...
Dağılarak çaydaki şeker misali, pare, pare ..
Yüreğim, ruhum kalır burada ..
İçin , için kanar, içim .
Göynür özüm, ağlar gözüm !
Kerpiç im, kara çamurdan ..
Çamur um karılır, toprakla-samanın harmanıyla,
Bu harmana karışan, boz-bulanık sudan !
Kesilince kısmetim-rızkım buralardan ..
Alıp başımı, gitsem de sıladan ...
Ardım sıra, hicranlı nameler kalır ruhumdan ..
Hallerin böyleliğin de kesilmişliğimle feryat-figan ..
Haykırdığım hallerimin,
Avaz,avaz söylediğim ağıdımın adını, sen koy, anam !
Ağıdımın adını,sen koy,anam ..

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Friedrichshafen /Almanya

10/08/2016

Saat:13_20

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

  ÇÜRÜYOR RUHLARIMIZ Varlığını yadsıyıp,kabul etmesekte.. Her zaman aramızda uçurumlar yaratan i, bizi bizden,sevgiden Dahası,birbirimizden ...