Söyleyemediklerimdir ..
Dil altımda gizlediğim inciler ...
Gecenin, karanlığın ve korkularımı tetikleyen yalnızlığımda ..
Hepsi birer akrep,yengeç olur beni talan ve tarümar ederler..
Korkularımın kimisi, göz yaşı olur taşar,vurur kirpiklerime ..
Kimsisiyse,nutkumun tutulmasına, dilimin lallığına ..
Dudaklarımın mühürlenip, dağlanmasına ..
Yüreğimin köz, köz yanmasına sebeptir. ...
Söyleyemediklerim ruhumun ay, gönlümün güneş tutulmasındaki karanlıklarımda saklananlardır ..
Gecenin ileri ve hayli geç bir saatinde hey heylenip kalkarlar, dört koldan ayağa ..
Dikerler beni vesvese, korku ve evhamların çarmıhında kalmacasına ayağa ..
Kimisi, zihnimin arka sokaklarında koyulur voltalamaya ..
Kimisi, ruhumn zulasında başlar inceden, inceye içimi oyup,kuyular kazmaya ..
Çamaşır ipindeki mandallar, yada bir ağaca dizilekoymuş ölü balıklar gibi ..
Bakarlar içimden bana ..
Beni, ölü canlıklarıyla, pençelerinde esir almaya ...
Kimisiyse, fısıltılar olur koyulurlar uğultularla, bana saldırmaya ..
Karıncalar misali, arsız ve amansızca öymeşirler her bir yanımdan, yiyip tüketmecesine bedenime, ruhuma ..
Söyleyemediklerimdir,halı altına süpürdüklerim,kapı ardına attıklarım ..
Hatta, ömrümün zulasına sakladıklarım ..
Kimisi, için, için çürütür beni ..
Kimisi, çürür içimde gün yüzü görmemişliğinde, benimle..
Ruhumun derin karanlıklarda, sessiz yürek çığlıklarıyla bağıra,bağıra ..
Bilirmisiniz?
Yutandır beni söyleyemediklerim, ömrümün sırlığında,
Ruhumun karanlığında ..
Korku,korku asılı durup, yiyip-tüketmeye koyulmuşluklarıyla beni ..
Söylediklerimi yutar ve hükümsüz kılar ..
Ruhumun ve dilimin lallığında, söyleyemediklerim ..
Açmadan solan çiçekler misali saklılıklarında İçimde biriken,yaşanmamışlıklarımdır ..
Bastırdıklarım ,ertelediklerim,unuttuklarım, korkularım dır ..
Söyleyemediklerim ..
