KARDELEN ÖMÜRLER

DÜŞLERİME KAN DÜŞTÜ ANNE!..

Doğmaları ben istememişliğim de..

Bana sorulmamış lığın da.

Hele ki,

Yaşadığım bu kanlı toprakların..

Vatanım olmasını da ben seçmemişliğimle..

Görmeden büyümüşlüğüm de..

Barışın, çocuk olmanın..

Bir uçurtmanın, peşi sıra koşmaların..

Çığlık çığlığa atılan, kahkahaların..

Çocuk güzelliğindeki yürek aklığını, sevincini..

İç ısıtan bir bahar akşamında..

Yıldızlara baka baka..

Barışın, kardeşliğin, sevginin güvenli kollarında..

Hele ki de senin koynunda..

Kokunu, huzurla içime çeke çeke, uyumaların hazzını..

Dahası,

Kimlikleri ayan, beyan..

O, kimliksiz kara güçlerce ve onların eli kanlı maşası..

Siz, hunhar ve gaddar büyüklerimizce..

Dayatılan kan, gözyaşı, zulüm ve ölümlerde..

Çalınalı çocuk ömrümden, güzellikler, sevgi ve erinçler...

Gündüzleri silah sesleri,

Apansız'lığın da, can almaca'sına..

Bomba bomba, kurşun kurşun gelen ölümler..

Ve, ölüm çığlıklarının kulak tırmalayıcılığıyla..

İnsan gözyaşlarının, hiç dinmeden akışları..

Kısacası, anne ...

Talan ve tarumar edileli çocuk ömrüm..

Katliamlarda karartı'lalı günlerim,

geleceğim...

Acılara belen di belen'eli ..

Kendimi bildim bileli, çocuk ömrümde çoğalan..

Gece, gündüz demeden..

Zamanlara ve günlere sığmayan,

ölüm..

Geceleriyse..

Karaltı karaltı, kabus kabus çoğalan korkular...

Düşlük'ten çıkıp..

Karabasan Amazonluğunda..

Gecemi, uykularımı, düşlerimi yutmalara koyulan...

Üstüme üstüme abanan...

Ömrümü yutan bitimsiz hezeyanlar.

Bu gece ve yine bir daha..

Kan ve ölüm kokan düşlerle ..

Karabasanlarla bölündü ..

O huzurlu çocuk uykularına hasret kaldığım gecem, anne...!

Siz büyükler hep demez misiniz ki..

Savaştan fırsat ve zaman bula bildiğinizce..

Kana ve ölüme belenmiş..

Sarı sıtma sıska'lığından musdarip sohbetlerinizde..

''Kan görmek düşü bozar..'' diye..

Gecem ve düşlerim hep kana beleniyor, anne...

Hep kana beleniyor, anne...

Düşlerime kan düştü, kan...

Hadi, şimdi de bana anne..

Düşlerimde.... 

Ruhum, yüreğim, gecelerim ve alnımın, ömrümün yazısı gibi..

Bozuk mu bozuk mu, anne?

Ömrümü, gülüşümü ,düşlerimi, bozan, çalan, talan eden ...

Ölümü kanıksayıp...

Yaşam biçimi kılıp,

Çakallar, sırtlanlar ve leş kargaları olup...

Ölümlerden beslenip, nemalanan..

Kan döküp, can aldıkça semirilen..

Ve, daha çok , daha çok...

Kan ve ölüm isteyen...

Kanmak-doymak..

Dur-durak nedir bilmeyen..

Siz büyükler..

Ölü seviciler değil misiniz, anne..?

Ölü seviciler değil misiniz ,anne..?

Yine ve bir daha, bu gecede...

Düşlerime kan düştü, kan...

Düşlerime kan düştü, anneeeee!!!

Kan, anne..!

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Altınoluk/Edremit

22/09/2013

Saat;12_53