YETMEDİ, PEZEVENKLE, YAVŞAĞA ….
Değerlerin paraya, kar'a, makama ve istikbale tahvil edildiği, günümüz dünyasında
Ahlak, karakter ve haysiyet fukaralığında ..
Hasılı omurgasını yitirerek, insanlıktan çıkan ve insan müsveddeliğinden de beterliklerde..
Düşkünlükten de öte seviyesizliklerde ,eskiyen ömür ve bedenler bedesteninde …
Hayat denen kanlı dişlilerde kurban olanlar ordusunun neferlerinin, sümsüklerinin düşüp, yüzsüzlüklerinin ortaya çıkmışlığında...
İliz,iliz eskiyen şıra torbasına dönmüşlüğünde her yerinden pespayeliğin aktığı haller silsilesinde…
‘’ - Ağızlar kubur, bedenler kerhane olunca …
Ruhlar, orospu olup çıkar ….’’
Hal böyle olunca ….
Vicdanla, cüzdanın arasına sıkışmışlığında …
Vicdan’la, Asiye düşer ortaya …!
İnsan geçinen, ürkek bezirgandan da beter, KORKAK NAMUSLU, çekince elini-ayağını …
Namussuzlarla, kötüler cirit atar, ortada …!
Ortalık kalır, haramiye, riyakara, madrabaza ….!
Yetmedi, pezevenkle, yavşağa …..!
Yetmedi, pezevenkle, yavşağa …..!
İçimizdeki, ekabir geçinen, bugünün tövbekarı, dünün yedi göbekten kerhanecisiyle, meyhanecisi, aklı evveller ..
Firar eden, olmayan namusu, namusuz da aramaya koyulurlar ahmakça..
Namusu, namussuz da, dürüstlüğü-doğruluğu hırsız da - uğursuz da, aramaya koyulurlar, sonunda …!
Elin ağzı torba değil ki büzesin demeler, değildir, asla boşuna ..
İşte, tam da bu anda ….,
Laf düşünce, endazesiz dillerle, kuburlaşan ağızlara …
‘’ – Çocuktan al haberi …! ‘’ Demezler mi adama ..
Ondandır ki ..
‘’ - Anam, ananı Karaköy /Zürafa sokakta Matild MANUKYAN’ın evinde görmüş . ‘’ Diyen arkadaşına ..
Hazır cevaplığıyla yapıştırır yanıtı, anında ..
‘’ – Madem anan namusluydu, ne işi vardı kerhane de ? ‘’
Dün ‘’ – Namussuzluk diz boyu, almış başını gidiyor ‘’ Dendiğinde, insan evladının utançtan ve hicaptan kızarırdı, yüzü ..
Derdi ki, kendi kendine, gömülerek, sessizliğe …
‘’ – Yer yarılsa da, yerin yedi kat dibine girsem ..! ‘’
Günümüzde, domates kızarıyor , kızarmaya da ….
İnsan geçinen ucubelerle, hilkat garibesi acuzeler, unutup çıkmışlığında utanmayı, kızarmayı ..
İşi vuruyorlar, pişkinliğe …..
Çıkınca dünyanın çivisiyle, insanın piçi ve cılkı ….
Dahası, işler iyiden, iyiye şirazeden …
Laf dönüp-dolaşıp geliyor yine, sözün başında söylenen lakırdı’ ya …..
‘’ - Ağızlar kubur, bedenler kerhane olunca …
Ruhlar, orospu olup çıkar ….! ‘’
Hal böyle olunca ….
Vicdanla, cüzdanın arasına sıkışmışlığında …
Vicdanla, Asiye düşer ortaya …!
Ortalık kalır, haramiyle, madrabaza ….!
Yetmedi, pezevenkle, yavşağa …..!
Yetmedi, pezevenkle, yavşağa …..!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ / İSYANİ
Immenstaad / Friedrichshafen / Almanya
09 / 04 / 2019
Saat ; 05_36
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder