İKİLEM

               İKİLEM...

Kah,ömrün ilk başlarında..

Bahar,gonca çağında..

Kah,ortasında bir yerlerde..

Olgunluk çağının gel-gitlerinde..

Yokluktan nefesi kokarken..

Baldırı çıplak gezerken..

Meteliğe kuşun atarkende..

Sövüp sayarken de..

Cep delik,cepken deliklerde ömür tüketirken...

Hep,acabalar çengeline takılmışlığında..

Çıkıp geliveren değilmidir,ikilem ?

Milyarlarına,milyar..

Konforuna, konfor...

Servetine,servet..

Saltanatına,gücüne güç katarken..

Ona,buna kazık..

Ya da,hava atarken de..

O yok mudur ömrümüzün ta içinde ?

Hayatın bağrında,arsız arsız gülüşüyle..!

Ömürlerin son kertesinde...

Ölümle -yaşam köprüsünün..

O en dar,en hassas ve en zayıf yerindeyken..

Hep ama hep vardır...

İnsanoğlunun ömründe,düşüncelerinde..

Beyninin en ücra yerinde..

Olmadı,gidilen o hayatın esvelesinde de..

Zıtların,birliğinde.

Aykırılıkların özünde..

Benzerlerin farklılığında..

Yazla,kışda..

Ak'la,karanın yanyanalığında..

Gülmekle-ağlamanın salıncağında..

Salım salım salınırken,ikilem..!

Şeytanın,ayrıntıda gizliliğinde..

Çıkmaz mı karşımıza..?

Bir bukalemuna,taş çıkarmacasına..

Bürünerek kılıktan kılığa..!

Kapılırken,insan anların sarmalında..

Hayatın ve zamanın o amansız ırmağında..

Sürülüp savrulurken,duygu sağınağına..

Korku,kasırgasına..

Kuşkuların ve acabaların çarmıhına..

Kederler,tufanına..

Sevinçler çağıldamasına yakalandığında.

Hayatın,ömrün ve zamanın olmazsa olmazı..!

İkilem....

Dünya denen dipsiz kuyuda boğulur ve boğuşurken..

Hayat denen,ceberrut ve amansız zorbay-

la..

Yakamızdan,yüreğimizden ve aklımızdan hiç düşmemişliğinde..

Ve,hatta Evrenin,dinlerin,aşkların,savaşların-barışların...

Velhasıl günlük dedikoduların..

Ve,politika denen o bitimsiz oyunun özünde..

Gün gibi aşikarlığıyla..

Akla kara berraklığında..

Çıkar hep,ikilem karşımıza..

Gülerken ağlamaya koyuluverdiğimizde..

Öfkenin yelkeninden..

Sükunun ve sükutun koyuna süzülüpde dinlenirken..

Alingirli hayatın..

Çetrefillerini çözmeye koyulurken...

Gitmek mi zor,kalmakmı derken..?

İstemiyorumlar..

İstiyoruma..

Hayırlar..

Önce belkiye,sonra ''evet'e'' dönüşürken.

Bir yaz sıcağında..

Zemheri ayazında kalmacasına..

Ümitlerimiz,düşlerimiz donup..

Yarınlarımız kararıverirken..

Ya da,

En onulmaz zorluklar..

Bir çorap söküğü misali..

Beklenmedik şekilde,çözülüverip...

Mutluluklar sökün ederken de..

Tepeden tırnağa aşka,sevgiye kesilirken de...

Bencilliğe ve hırslara yenilerek...

Öfke ve nefret deryasında boğulup..

Kanlı,bıçaklı olmalar da..

Gırtlak,gırtlağa birbirine girerken de

Ölürken de..

Öldürürken de..

Asarken de..

Asılırken de..

Yıkarken de..

Yaparken de...

Anlaşılmazlıklarda..

Yalnızlıklarda..

Kalabalıklarda..

Kah bunalıma,kah mutluluğa kapılırverirkende..

Yokmudur,herşeyin orta yerinde,ikilem ?

Hayatın özü,ikilem değilmidir zaten.?

Doğumla-ölümün gerçekliğinde..

İnsanoğlu ömrü kadar eskiliğin de ikilem?

Bilmemkilerle çoğalıverir birden bire hep ikilem..!

Yazarken ben,okurken ve sonrasında düşünürken..

Hayatı,bu dizeleri...

Ve,sizi,beni,dünü,bugünü düşünüp sorgularken..!

Yaşamadınız mı şuan,ikilem ?

Yaşamadınız mı şuan ikilem ?

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Hildesheim /Almanya

12 / 12 / 2012

Saat;00_12