KARDELEN ÖMÜRLER

VARSIN,VURSUNLAR BENİ...!

Biliyorum, haykırışım..

Ne ilk,nede son olacak...

Dahası ve en acısı da karşılığını bularak..

Sulh'e ve kardeşliğe çınlayan ses olacak..!

Düşeli beri insan hıncı,kini...

Kardeş kanı...

Mazlum ve masum gözyaşı toprağın bağrına..!

Ve bir başka ayıp'lığın da..

Egoların,ihtirasların gemi azıya almışlığın da..

Kan,kin ve nefretin sevgiyle,barışla at başı hızla yarışmasında.!

Egemenlerin,azgın hırsları..

Uluların,ilahların kurban istemlerinin kiri yer yüzüne..

Çıkmamacasına işleyip İnsana,alın kiri oldukça..!

İçe işleyen,katran karası acı olarak yayılalı..!

Bencileyin duyumsayan,sorgulayan kaç beyin..

İsyan eden,kaç yürek...

Fırtınalar kopan kaç gönlün..

İsyan dolu çığlıkları..

BARIŞ,KARDEŞLİK ve SEVGİ..

Özlemleri daha tomurcukluğun da katledildi. ?

Ve mazlum gözyaşlarının arı-duru akışlarıyla yıkandı kainat..!

Dağ-taş inlemecesine,sağır sultanlar duymacasına..

İnsancıkların kulak tıkamış'lığın da,

İnsan nidaları yankılandı evrenin bağrında..

Bir ten,bir beden daha feda olsun diyeceğim ondandır ki bende..

İsyan, isyan,öfkemi kusmuşluğumla..

Son olacaksa kavga,dinecekse nefret,silinecekse kin yeryüzünden..

Varsın,vursunlar beni de..

Barışa kanat çırpan güvercinliğim ile..

Lakin,inanmıyor yüreğim,bir ölümün soğukluğunda barışın inşa olacağına..!

Ondan derim,

Önce ağababalar,egemenler,kan içiçi yarasalar..

Velhasılı,leş kargaları..

Çakal sürüleri..

Ve ölüm, ölüm nidaların da ki İt ulumaları dinmeli yeryüzünden..

Sokrates neden katloldu?

Habil ve Kabil neden boğazladı birbirini..?

Vahşet ve nefretim girdabında..

Galileo' yu neden gerçeği reddin karanlığında katlettiler?

İsa'ya riyakar tapınma seremonilerin de...

Timsah gözyaşı döken..

Sözüm ona din uluları..

Karanlığın Baronları..

Neden çarmıha gerip,sevginin canına ot tıkadılar?

Suriyelinin gözyaşı farklı mı ki Diyarbakırlım'dan, İzmirlim'den,Trakyalım'dan..?

Hangi ananın yüreği daha az dağlanır evlat acısında diğerinden?

Ben anayım,ana..

Bilirim bir evlat hangi mihnet ve çilelerde çınarlaşır..

Dal boylu,sevgi ışığı olur da yüreğe şavkı vurur..

Ben bilirim,acıya katık ettiğim göz yaşında..

Boğazıma düğümlenen hıçkırık selinde..

Yüreğin nasıl paralandığını..

Ben bilirim,ben analığım da,kadınlığım da..

İnsanoğlu insanlığım da..!

Türküm barışadır,kanatlarım kurşun, kurşun vurulup..

Dört bir yana saçılmadan..

Güvercinliğim,kahpe ölümlerde,

Ölü bedenlik de,evrene savrulma-dan ...

Canhıraş haykırışlarda seslenmem bundandır..

Sorgulanmadan,hayat...

Düşmeden,riya maskeleri..

Bitmeden, timsah gözyaşları..

Ve kökü kurumadan nefretin..

Ama daha da önemlisi..

Emekle -sermayenin amansız savaşında..

Taçlanma dan emeğe saygının,yüreklerde ve beyinlerde iktidarı..

Bitmez ve bitmeyecek bu ölümler..

Çekilmeyecek,kan okyanusunun kızıl suları..

Bir can..

Bir can,daha derken..

Canlar biçilip düştükçe,ekinler misali toprağa..!

Sinesinde fırtınalara duran yüreğim..

İnançla haykırır..

Körler-sağırlar birbirini ağırlar oyununa duyduğu öfke ve hınçla..

Duracaksa bu savaş..

Bitecekse kin..

Son bulacaksa insanın-İnsana kulluğu..

Ve kahpe pusularda gelen kalleş ölüm acıları..

Bir yürek..

Bir ömür diyeti ise bunun eğer..?

Haykırır,taşmışlığın da yüreğim...

Haykırır söylem'işliğin de dilim..

Diyeti bir cansa BARIŞ'ın...

Varsın,vursunlar beni...!

Varsın,vursunlar beni....!

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ / İSYANİ

Hildesheim/ Almanya

07/10/2012 Saat;13_11