ELLERİMDE, KENDİMİ YİTİRİYORUM, KENDİMİ ........!
Kendime yabancılığımı keşfettikçe, içimdeki uzaklıklarda, yitiyorum ...
Yutkunuyorum, sözcüklerin, soluğumdan önce ve çokça ...
Kendime yaban bedenimin derinliklerinde kaybolup, duyulmaz ve anlaşılmaz olmuşluğunda ......
Fazlaca iyi seçememişliğimde uzaklarda, sisler, karanlıklar içinde, belli belirsiz bir el sallanıyor ...
Tıpkı suya bırakılan kağıttan gemi, dalından kopan yaprak, yada ipi kopmuş bir şeytan uçurtması misali ....
Daha sı da, bir serkeşin şapkası gibi, ha düştü, ha düşecek halllerde ...
Bakışlarım da o elle kaykılıp, kayboluyor karanlıkta ...
Gözlerimin fersizliğindeki iyi görememişliğimde yitip, yitiriyorum elimi .....
Yok, yok bizzat kendimi o, derin ve tarifsiz karanlıkta ......!
Önce ellerimi, sonra ellerimde kendimi yitiriyorum, kendimi ...
Ellerimde, kendimi yitiriyorum, kendimi ...
ELLERİMDE, KENDİMİ YİTİRİYORUM, KENDİMİ ........!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ / İSYANİ
Immenstaad/ Almanya
29/05/2025- Perşembe
Saat ; 18_18
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder