YÜZLEŞİRKEN SEN, SENİNLE …..!
Yüzleşirken sen, seninle ....!
Bazen tükenir sözcükler, harfler, suskunluk biriktirirsin, öfke girdabında yutularak ...
Dönüp bakarsın o zaman sen sana ..
O kitaplarda anlatılan muhteşem insanlık, insana ne kadar uzak .
Kararır kalırsın, kara dut kurusu gibi, kesilerek elden-ayaktan .!
Sorular dökülüverir dudaklarından,elinde olmadan ..
İnsan dediğin, insanlık bildiğin nedir ki, özünde..
İnsanın kendi neslini, güzellikleri ve hayatı, nimetlerini gada da, belada ve kula, kullukla...
Nefsine tapınıp,şeytana kul köle yada tetikçi olup tüketmişliğinde ..
Ve,ekleniverir sözcük,sözcük şu soru tümcelerinin ardına ..
Katara eklenen vagon gibi şangırtı, gürültü ve patırtıyla ...
ben mi insan değilim, çevremdekiler mi, yaşananlar mı insana ve insanlığa ait değil diye ..!
Bazen tükenir sözcükler, harfler, suskunluk biriktirirsin öfke girdabında yutularak ...
Dönüp bakarsın o, zaman sen, sana ..
O kitaplarda anlatılan muhteşem insanlık, insana ne kadar uzak .
Yüzleşirken sen, seninle .....!
Yüzleşirken sen, seninle .....!
Erdem YASSIBAŞ / İKRARİ
Ereğli / Konya – Türkiye
22 / 09 / 2018
Saat ; 18_06
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder