VARSIN,VURSUNLAR BENİ...!

Biliyorum, haykırışım..

Ne ilk,nede son olacak...

Dahası ve en acısı da karşılığını bularak..

Sulh'e ve kardeşliğe çınlayan ses olacak..!

Düşeli beri insan hıncı,kini...

Kardeş kanı...

Mazlum ve masum gözyaşı toprağın bağrına..!

Ve bir başka ayıp'lığın da..

Egoların,ihtirasların gemi azıya almışlığın da..

Kan,kin ve nefretin sevgiyle,barışla at başı hızla yarışmasında.!

Egemenlerin,azgın hırsları..

Uluların,ilahların kurban istemlerinin kiri yer yüzüne..

Çıkmamacasına işleyip İnsana,alın kiri oldukça..!

İçe işleyen,katran karası acı olarak yayılalı..!

Bencileyin duyumsayan,sorgulayan kaç beyin..

İsyan eden,kaç yürek...

Fırtınalar kopan kaç gönlün..

İsyan dolu çığlıkları..

BARIŞ,KARDEŞLİK ve SEVGİ..

Özlemleri daha tomurcukluğun da katledildi. ?

Ve mazlum gözyaşlarının arı-duru akışlarıyla yıkandı kainat..!

Dağ-taş inlemecesine,sağır sultanlar duymacasına..

İnsancıkların kulak tıkamış'lığın da,

İnsan nidaları yankılandı evrenin bağrında..

Bir ten,bir beden daha feda olsun diyeceğim ondandır ki bende..

İsyan, isyan,öfkemi kusmuşluğumla..

Son olacaksa kavga,dinecekse nefret,silinecekse kin yeryüzünden..

Varsın,vursunlar beni de..

Barışa kanat çırpan güvercinliğim ile..

Lakin,inanmıyor yüreğim,bir ölümün soğukluğunda barışın inşa olacağına..!

Ondan derim,

Önce ağababalar,egemenler,kan içiçi yarasalar..

Velhasılı,leş kargaları..

Çakal sürüleri..

Ve ölüm, ölüm nidaların da ki İt ulumaları dinmeli yeryüzünden..

Sokrates neden katloldu?

Habil ve Kabil neden boğazladı birbirini..?

Vahşet ve nefretim girdabında..

Galileo' yu neden gerçeği reddin karanlığında katlettiler?

İsa'ya riyakar tapınma seremonilerin de...

Timsah gözyaşı döken..

Sözüm ona din uluları..

Karanlığın Baronları..

Neden çarmıha gerip,sevginin canına ot tıkadılar?

Suriyelinin gözyaşı farklı mı ki Diyarbakırlım'dan, İzmirlim'den,Trakyalım'dan..?

Hangi ananın yüreği daha az dağlanır evlat acısında diğerinden?

Ben anayım,ana..

Bilirim bir evlat hangi mihnet ve çilelerde çınarlaşır..

Dal boylu,sevgi ışığı olur da yüreğe şavkı vurur..

Ben bilirim,acıya katık ettiğim göz yaşında..

Boğazıma düğümlenen hıçkırık selinde..

Yüreğin nasıl paralandığını..

Ben bilirim,ben analığım da,kadınlığım da..

İnsanoğlu insanlığım da..!

Türküm barışadır,kanatlarım kurşun, kurşun vurulup..

Dört bir yana saçılmadan..

Güvercinliğim,kahpe ölümlerde,

Ölü bedenlik de,evrene savrulma-dan ...

Canhıraş haykırışlarda seslenmem bundandır..

Sorgulanmadan,hayat...

Düşmeden,riya maskeleri..

Bitmeden, timsah gözyaşları..

Ve kökü kurumadan nefretin..

Ama daha da önemlisi..

Emekle -sermayenin amansız savaşında..

Taçlanma dan emeğe saygının,yüreklerde ve beyinlerde iktidarı..

Bitmez ve bitmeyecek bu ölümler..

Çekilmeyecek,kan okyanusunun kızıl suları..

Bir can..

Bir can,daha derken..

Canlar biçilip düştükçe,ekinler misali toprağa..!

Sinesinde fırtınalara duran yüreğim..

İnançla haykırır..

Körler-sağırlar birbirini ağırlar oyununa duyduğu öfke ve hınçla..

Duracaksa bu savaş..

Bitecekse kin..

Son bulacaksa insanın-İnsana kulluğu..

Ve kahpe pusularda gelen kalleş ölüm acıları..

Bir yürek..

Bir ömür diyeti ise bunun eğer..?

Haykırır,taşmışlığın da yüreğim...

Haykırır söylem'işliğin de dilim..

Diyeti bir cansa BARIŞ'ın...

Varsın,vursunlar beni...!

Varsın,vursunlar beni....!

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ / İSYANİ

Hildesheim/ Almanya

07/10/2012 Saat;13_11

KİŞİ,LAYİKİNCE YAŞAR…!

Bugün dünden aldığım mirasla..

Daha bir ikircekli, tasa, kaygı, evham, korku gibi ..

Marazalı saplantıların, kaynağı ve kurbanıyım yine..

Beni boğan huzursuzluk duygularında..

Bir bataklık gülüne dönmüşlükler de, ömür eskitiyorum..

Bilinmez onca el, göz, siluet, beden…

Bana ..

Derin mi derin farkındasızlıklarda…

Korku ve karamsarlık tortularında debelendiğim..

O tarifsiz, gizemli ve panzehiri olmayan nesneyi enjekte ediyorlar..!

Kara gözlüklerim yada siyah bir peçem olmasa da gözlerimde..

Baktığım her yer siyah, gördüğüm her şey karanlık ..

Ne zaman kapıldım bilmiyorum bu illete ?

Kim bilir, beklide genetiksel ve toplumsal bulaşıcı bir virüstür bu ?

Amansızca ve apansız iliklerimize, hatta ..

En derin hücrelerimize kadar işgal edip, yutmakta bizi..

Emareleri,

Öncelikle , gülmeyi unutuyorsun bu virüse maruz kalınca..

Açıklanamaz bir sıkıntı, usanç ve ıstırap duyuyorsun..

Sonra neme lazımcılık ve yeksenak’lık egemen oluyor..

Aman canım sendecilikler vazgeçilmez karakterin haline geliyor..

Kelebekler ölüyor..

Çiçekler soluyor..

Su çürüyor..

Tuz kokuyor..

Ve, insan , toplum kendi kokuşmuşluğun da ..

Ağır ve sinsi bir ölümün pençesinde kıvrana, kıvrana ..

Sancılı ve derinden derine bıçaklanıp, delik deşik edilmişçesine ..

Can vermelerin tutsağı oluyor..

Ama, değil bir şeyler yapıp,tepki vermek..

Parmağını bile kıpırdatmamakta ısrar etmenin ötesinde..

Bu sinsi ve bir o kadar da vahşi…

Hatta, ceberrutça can almalara gıkın çıkmaksızın teslim oluyorsun..

Koyunsürülüğü, kara cehalet, ilime-bilime sırt dönmüşlük..

Seni pençesinde gebertmekteyken..

Kurbağanın, soğuk sudaki kaynayarak ölüşü misali..

Kanıksamışlığın uyuşturuculuğuyla..

Ölüme gidiyorsun aheste, aheste ..

Üstelik, hiç mi hiç itirazsız..!

Bu, bir gövdede başlayıp..

Önce odayı,

Sonra, mekanın tamamını..

Ardından, sokağı, mahalleyi kaplıyor..

Aşama , aşama nefessizliklerde ve işgalde…,

Temiz havayı, oksijeni, hayatı istememe..

Güzelliği yad sayma,doğruyu inkar..

Hayata ve insana dair en müspet olan ne varsa, ona düşmanlık..

Önce kendine küsme,

Sonra; hayata, çevreye, evrene ve insana sırt dönüp..

Tüm olan biteni ve yaşayan ne varsa..,

Evrensel insanlığın gereği adına ne olmalıysa , onları..

Topyekun ve bir hamlede reddetmelere koyuluyorsun..

İlbizli korku karanlığına düşmüş olmakla kalmıyor..

Bir örümcek ağında..

Kanı-iliği emilen sineğe,kelebeğe dönüyorsun..!

Cümle asalaklar başına üşüşüp, iştahla emmekte iken kanını..

Sen hala, derin bağnazlık,vurdumduymazlık ve boş vermişlikle..

‘’-Aman canım sende ’’ lerin kıskacında debelenerek..

Hatta ,

‘’-Güleriz, ağlanacak halimize. ‘’, Tekerlemelerinin yeksenaklığında..

Gaflet, dalalet, ihanet ve aymazlıkta..

Kişisel ve toplumsal çürüme agu ’ sunu içiyorsun .

Penceredeki ışık yiterken..

Çiçekler solup,kelebekler ölürken..

Dudaklarına ilişen o bey nemaz tebessümle..

Ölü canlığın neferliklerinde..

Yaşayan ölüleşmeye boyun eğerek..

Çürümenin kaynağına ve kurbanına dönüyorsun..

Egemen sistemin kara cübbeli, kanlı vampirleri..

Ötekinin, berikinin ve evrenin olduğu gibi.

Sıran gelince, yada istedikleri her anda..

Seninde kanını emip, canını alarak..

Kendi semirilmişliklerinde çoğalarak..

Daha, daha kurban bulmanın hazzını,huzurunu ve zaferini tadıyor..

Sen ölürken onlar yaşıyor..

Serpilip çoğalarak..

Sen kurbanlığa razı oldukça..

Kurbanlara ön-ayaklıklarda..

Yeni ölü canlar çoğaltıp..

İktidar egemenlerinin ekmeğine yağ sürmelere devam ediyor,

ediyorsun..!

Ara sıra ki, cılız ve mızıltılı reaksiyonlarında..

Yeni gelinin,anasına deyişiyle..

‘’-Hem ağlar,hem giderim ana. ‘’…,

Söyleminden öte geçmiyor, anlam ifade etmiyor..!

Bataklık güllüğüne ve ölü canlığa razılığın da..

Yaşama sevicini çalmaya yeltendiğin hayat sahiplerinin katilliğine ..

Dahası,eli kanlı korku krallarının ve uşaklarının suç ortaklığına soyunuyorsun..

Bu açmaz ve kör dövüşün, hengamenin ortasındayım bu günde yine..

Altım taş,üstüm taş..

Yer demir-gök bakır ben marazalı ömür ve insan eskisi için yine..

Değil mi ki , ben razıyım ve müstahakım bu sünepeliğe..

Leşime üşüşen çakallara ne yüzüm var iki çift laf etmeye..!

Arsız ölümün ilmiğini boynuma gönüllü geçirmişliğimle..

Yoz bir düzenin , boz bulanıklığında..

Neme lazımcılığın batağında debelenerek ölmek bile..

Ödül ve çok ayrıcalık inanın ki ben gibilere..!

Ben gibilere..!

Buna müstahaklığımda, son sözüm kendime..

‘’ - Kişi layıkınca yaşar..! ‘’

‘’- Kişi layıkınca yaşar…! ‘’

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Altınoluk/Edremit

10/02/2013

Saat;01_41

SON BULSUN SENİN SANA HASRETİN....

SON BULSUN, SENİN SANA HASRETİN …,

Zamanın koynunda ,
Evrenin ve gizemlerin tüm albenisi ve davetkarlığında ..
Kışkırtmışlığında seni …!
Ve hatta, esir alıp, işgal etmişliğinde .
Tüm hücrelerine varıncaya dek, zerre, zerre .
En müphem, en kuytu yerlerine dek seni !
Lila’nın derinliğinde ,
Dalıver gitsin ,
Sessizliğin ve gizemin muhteşem okyanusuna !
Anı, anda yaşamanın …,
Andan, mutluluklar dere bilmenin güzelliğiyle .
Bırak, nakşetsin zaman sana…
Doyurmacasına seni, ruhunun hasretlerini ..!
Bırak fethetsin, sükun …!
Ona hasret, gönlünü .
Dinsin, açlıkların ..!
Son bulsun ,
Senin sana hasretin .
Son bulsun ,
Senin, sana hasretin .

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Altınoluk / Edremit
09 / 01 / 2015-01-09
Saat;20_41

AL GÖZÜM SEYREYLE wmvSON 0001

Pencerede Kar Vardı

Pencerede Kar Vardı