Musallat olunca ,insana ,insanlığa haysiyetsizlik..
Omurgasızlık,sürüngenlik,mış gibiler de müsveddelik..
Karaktersizlik de ,yalakalıkla kıç yalayıcılıkla
Unutunca arı-namusu,vicdanı ve utanmayı ..
Edep, haya, haysiyet, çıkınca dağa ..
Prim yapınca karaktersizlikle,şerefsizlik ...
Evde, barkta,parkta, sokakta, meydanda,sohbette,dergahta
Bebek yüzlü katiller, kuzu postunda ki kurtlar.
Arz-ı endam etmelere, koyuldular ...
Kenelikde fakir-fukaranın kanını emip, pabuçlarını ellerine verdiler ...
Asırlardır dillendirilen o, bilindik öykünün son satırında, diyordu ki ...
'' - Armudu soyduğunda, elmayı yiyorsan bil ki, kıyamet kapını çoktan çalmıştır.''
İşte, bu sır dolu sözde'kini, anlamaktan acizlik de ..
Koyuldu insanoğlu, kula-kulluğa ..
Batarak balçığa,unutarak insanlığı ..
İş menfaate ve söz istikbale gelince .
El, ele verdiler dişiliği ile, erilliği ile, haramiler.!
Dişli dişiler, sürüngen eriller, koyuldular, garip-gurabayı talana ..
'' - İnsan aklı, sınırsız ve keşfi bekleyen bir gezegendir ..!''
Gerçeğinin ışığında, kurtularak sazanlıktan ..
Yüzleşerek kendinle, hayatla ve gerçeklerle ..
Dur demeli, insan oğlu insan, bu sefilliğe ..
Unutmamalı ki ..
El atına binen, tez iner ..
Elden gelen öğün olmaz,olsa bile onunla karın doymaz ...
Gerçekler halının altında ilelebet kalmaz..
Hallerin böyleliğin de ..
Çomaklar sokun madrabazlar la, kahpe feleğin tekerine ..
Burun üstü düşüp, sürünmek istemiyorsanız ilelebet, sefillikler de ..
Marifet, insan geçinmek değil ..
Özüyle-sözüyle ve eylemiyle -düşüncesiyle ..
İnsan gelip,insan gidebilmektir, bu alemde ..
Nokta kadar çıkar için, virgül olup eğilmeden ..
Vicdanınla, cüzdanının arasına sıkışmadan ..
Eğilip-bükülmeden ..
Onurun bayraktarlığında, tüketebilmek'tir ömrü ve alemi ..
Marifet, insan gibi insan olmaktır, özünde ...!
Marifet, insan gibi insan olmaktır, özünde ...!
