BANA, YADİGAR ...
Hüzün, hiç bir ömre, hiç bir insana, bu kadar uymaz, yakışmazdı ..
Onunla uyuşum ve onu tarifte ..
Tıpkı ..
Su ile bendi gibi, uyumluluk ve örtüşmeyle ...!
Örtüşürdü onunla,hüzün ..
Onu tanıdığım o, ilk günden beri ...
Ömür alfabemin ilk yazgısıydı onun için, aşk ....
O, yağmurum,
Ben ona hasret, çorak topraktım ..
Ben,onu ..
O, hüznü ....
Benden de çok sevdi ..
Hülyalı bakışlarla, beni süzerken ..
Girdabında yutulurdum .....!
Beni, olursuz düşlere......
Yasak sevdanın, karanlık girdaplarına salmamak için ...
Doladı, ömrünü hüzünlere ..
Aldı da gitti, başını ..
Adını bile aklımda tutup, söyleyemediğim yerlere ..
Bilmediğim o, meçhul, uzak ellere ...
O gün, bu gündür ..
Adıyla,hüzünleri ..
Ve,
Ömrüm oldukça kor, kor alevler olup yanacak ..
Sönmeyen aşk odu kaldı, bana yadigar ....!
Sönmeyen aşk odu kaldı, bana yadigar ....!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Friedrichshafen/ALMANYA
30/05/2016
Saat:17_32
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder