KONDU ÖMRÜME ….,
Ömürlerin katar,katar koyulduğu, hayat denilen bu hengameli yolda ….
Tıpkı, niceleri gibi, bende koyulup-turap olduğum, bu yollarda
An gelip, boz-bulanık, an olup,sarp,dikenli ve engelli,an gelip kısmetimin lütfettiğince ve bu bağlamda bana hep azın düştüğü …
Önce ve başlangıçta, acem seccadesi gibi yayılıp,sonunda, yine hüsranla tanıştıran yollarda ve yolculuklarda ..
Dağarcığıma sevincin ve bir o kadar da, elemin düşmüşlüğünde ….
Oldum olası, katık ettim göz yaşlarımı aşıma, ekmeğime …!
Ya bindiğim araç yoldan çıktı,yada yollar, yolluktan ..
Hep arada-derede ve yitip-eksilmelerde, ekilip-biçilmelerde kalan, ben oldum ..
Umuntumun olmamışlığında, lüks ve konforla bezeli yolculuğa, gönlümce uzanacak, yollara …
Hep, nalı düşmüş atın-eşeğin,katırın yahut ta, dişi dökülmüş devenin bana düşmesi de ….
Ne anlaşılır, nede rastlantıyla açıklanır olsa gerek ..
Kanımca oldum olası izaha muhtaç hallerde tükettim ben, bu ömrü ve yolu…
Otomobiller ya bijon yada krank kesiyor …..
Trenler, rötar yapıyor,vapurlar-gemiler dalgalara,zamana ve kasırgalara yeniliyor…
Paraşütler , helikopterler,uçaklar adeta, gökte yolunu yitiriyor ..
Hasılı her seferinde, onlarda bir terslik olamayacağına göre … Demek ki, bende var bir terslik, aykırılık yada ne bileyim adına ne derseniz ,öylesi bir nikbetlikle, musibetlik ..
Çanlar benim için çalıp da, çıkacağım o, son, kaçınılmaz dahası da, dönüşsüz yolculukta …
Gözlerim açık gidecek, anlaşılan …
Ya ben beceremiyorum seyyahlığı …
Ya hayat yakıştırmıyor ve çok görüyor, bir yudum refahı ve ferahlığı, bana ..
Bu gün, üstelik doğum günümde çıktığım, yolculukta ..
Toprak, tiftilmiş pamuk gibi olmuşluğunda, rayları söktü,
Savurdu, sağa-sola..
Aldırmadan, bağrına demir vidalarla saplanıp, ciğerine kök salmışlığına ..
Böyleliğinde, Çorlu’da yakaladı ölüm beni, eninde-sonunda, yine bir tren yolculuğunda ..
Adına cinayet denecek bir vurdumduymazlık ve aymazlarla, ihmaller silsilesinin zincirinde …
Akıl almaz afatta,ölüm kondurdu öpücüğünü, yanağıma ..
Ne devlet üstlendi suçunu, nede utandı birileri, bu cinayetin sorumluluğundan ..
Uzandı ecel, geldi Azrail ….
Söktü aldı beni hayattan, devletin aymazlığında …
Sorumsuz sorumluların, vurdum duymazlığında …
Evladıma,uşağıma veda bile edemeyip, ilelebet kavuşamamışlığımda ..
Bu, ihmaller ve ihanetlerle örülen, tuzaklarla dolu …
Olmaz olası yolculukta , Çorlu’ya ve evime-yuvama eremediğim, bebelerime uzanıp ,değemediğim …
Hatta, bitip-bitmediğini bile asla mı asla bilemeyeceğim ..
Hazin sonumun,farkında olamayacağım, kerahat tren yolculuğunda …..
Kondu ömür öyküme, ilelebet, nihai kara ve kanlı nokta ….!
Kondu ömür öyküme, ilelebet, nihai kara ve kanlı nokta ….!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ / İSYANİ
Ereğli / Konya
13 / 07 / 2018
Saat ; 13_30 …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder