SALLANIR DURUR, HALA...,
Zarfıyla, mazrufuyla, insanı..
Suret- i haktan, nur...
Nur'u lutfun keremi görüp, baş tacı ....
Dahası Kabe ve Kıble kıldık, ...
Çile'yi tecelli, tecelliyi aşk saydık ...
Aşk ile semaha, semahta, tavafa durduk ...
Yüceden emanetliğinde kutsayıp yücelttik,aşkla beledik onu ...
Dolduk-taşdık can suyunda, yeni canda, canlar olduk sonunda ..
Can ile cananın et- tırnaklığından ...
Geçsek te kendimizden, maşukluğunda geçemedik, canandan ...
Cananın kevser suyunda, can olanı bağrımıza bastık ...
İnsanın,insandan miraslığında, yol aldık aşkla, hak yolunda ...
İnsanın çiy süt emip yoldan çıkmışlığında ..
Azıp-sapan olduk, dağıldık, çil yavruluğunda ..
Öze, kibrin tebelleş olmuşluğunda ..
Kibre kul, nefse köle, kendimize ve insana düşman olduk ..
Düştük, bir birimize ..
An oldu, gün geldi can bildiğimize ..
Can düşmanı olduk ....
Kin bileyinde nefret, nefrette haset ...
Hasette, tamahla unuttuk özümüzü .
İnkarlarda, dilsiz şeytan ..
Dilsiz şeytanlıklarda, birbirini boğazlayan canavar olup, çıktık ..
Kimimiz büründü, kuzu postuna, kurtlaştı ..
Kimimiz insanlığında, kurda yem olan, kuzu oldu, sonunda ..
Kurda yem olan, kuzu oldu sonunda ..!
Sura üflenen sırla, haktan kardeş değilmiydik eninde-sonunda ?
İnsanı,emeği,alın terini düşman bilip ...
Öz saygımızı yitirmişliğimizde, kıran girdi insanlığın soyuna ...
Düşman oldu insan, insana ..
Sırlar ve muammalar arasında, sordu insanoğlu kendi, kendine ....
Dillendi dağ-taş, söylendi alemlerden bir ses ....
'' -Hani biz insan ve suret-i hak'tan var olan, nur değil miydik sonunda ?''
Ekledi ardı sıra ...
İnsanın, insanlığının kaybolmuşluğunda
'' - Nerede yitirdik biz, bizi ve insanlığı ? ''
Bu soru asılıdır, semada hala ....
Yanıtsızlığında, sallanıp durur ...
Demoklesin kılıcı misali insanoğlunun başı üstün de ..
İnsanoğlunun başı üstün de ...
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ/ İSYANİ
Ereğli /KONYA
11/02/2018
Saat; 05_55
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder