Ruhum, çilelerin tillesinde asılıyken, için, için soldu, çürüdü yüreğim, kan ağlamalarda...
Gazap üzümleri meyveye durdu, gönül bağımda, olanca bereketliliğiyle .
Yaşama sevinci,umut ve mutluluk .....
Üstüme yağan, ölü toprağının altında, nefessiz kaldı ...
O, eski benden, geriye ..
Kala, kala ...
Ne ölüp ölülere, ne' de, kalkıp diriler karışan ...
Kendiyle bile, barışamayan ..
Her işi, eline-yüzüne bulaştıran .....
Kimilerinin betimlemesiyle ...
'' Bir baltaya, sap olmayan .! ''
Ayıklığıyla, sarhoşluğunu bile, ayıramayan ...
Bırak birilerini, kendine bile, faydası olamayan ..
Elle tutulur yanı kalmayan, bir virane ömrün bekçiliğinde, ömür tüketen ....
Hıltı çıkmış, hayatı ıskalamış, insan eskisi kaldı ...!
İnsan eskisi kaldı !
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ/ İSYANİ
Immenstaad / Almanya
08 / 10 / 2017
Saat ; 19_12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder