HER GECE ....
Çıkıp gelirsin umudu ve düşüyle eskitip, tükettiğim kaç gün, ay ve yıl oldu ..
Bilmem, bilmeye ..
Bildiğim, içimdeki kapanmayan yaramın....
Henüz, kabuk bağlamamışlığıyla
Kan gülleri olup açılmışlığında
Hala acıyıp, kanadığı her gece yüreğimin ve ruhumun ...
Bu boyuttaki ruh halimde debelene, debelene geberişlerde Pencere önüne tünediğim her gece ..
Aynı saatte tıpkı efkarlı bir ıslık gibi,
Sirenini acı,acı, çığlık,çığlığa öttürmüşlüğüyle geçer ...
Sanki yer,yerinden oynayıp ta,bir şey değişecekmişcesine ..
Heyecanla kıpır, kıpır olur içim,bir an ...
Ve sonra,acı gerçek, öfkeyle savrulan şiddetli bir tokat misali çarpar yüzüme ..
Dikkat kesilirim, tazılar gibi, keskin,keskin havayı solurum,kokunu almacasına ..
Her şey saniyelere sığmacasına olup-bitiversede..
Sanki bana asırlarcasına uzun gelir bu an ..
Ben umutla-hüsranın salıncağında gel-gitlerde savrulurum bu ara ..
Trenin molası biter,ve öten son sirenle ...
Tren sıradanlıklarda ve beni kahrettiğinin farkında olmamışlığında..
Umutları başkalarına götürüp,elem ve kahırları bana yıkıp,yükleyerek ...
Geldiği sıradanlık ve aşinalıkta gider ..
Tren geçer,gece uzar,
Ben önce hıçkırıklarla boğulmacasına ..
Göz yaşı-sümük düğünü ağlarım ....
Duvarlardaki gölgem kaykılıp,yıkılınca bende devrilirim öylece gecenin bağrına ...
Kimselerin bilip-aldırmamışlığında .. ...
Rakı değil, ağular içerim, silip-süpürmecesine ömrümün dününü .
Nafileliklerde kürek çektiğimi bilmenin açmazlarında kahrolarak ...
Ben bir fırt daha çekerim ..
Tren geçer gider, karanlığın içinden ...
Ben, benden geçerim ..
Tren geçer geceden, geceden..
Ben müzmin ve iflah olmaz kronik aşık, müzmin ayyaş, geçerim kendimden ..
Bu bitmeyen,kahreden serüvende, kör dövüşünde, her gece ..
Bir daha, bir daha ve yeniden ...
Ölür, ölür, dirilirim .....!
Ölür, ölür,dirilirim .....!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ/İSYANİ
Immenstaad / Almanya
15 / 08 / 2017
Saat ; 02_12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder