Gramofonla kadın,bir fotoğrafa sinivermişliğinde hüznün aryasını söyler..
Gül kurusu ömürlerin savrulmuşluğunda,bir eski zamandan kalan mekanda..
Gramofondan yayılırken,hicran hicran nağmeler dört bir yana..
Elde avuçta kala kala elemlerin,tutam tutam tortularının kalmışlığında..
Bir küp eskisinin kırık döküklüğüne,toz toz yılların izinin sinmişliğinde !
Dökülmüş sıvalarda,yürek yaralarının dışa vurmuşluğunda..
Usbaların adeta salkım saçak esir almışlığın da hayata dair ne varsa..
Bir örümceğin gizemli ömrünün izini taşımışlıklarında..
Uçuşur salına salına..
Acı hayatlardan gök karaltılığında,ağ, ağ, ağan hicaplar..
Ömrün son demine çalınan ağıtların ve uçuşan namelerin..
Boynu bükük dansları başlar..
Bir genç kadın ömrünün diz çökmüşlüğün,de,hayatın kasırgalıkların da..
O şanlı ömürlerden,canlı yüreklerden ve yüreğe sinmiş aşk dolu güzelliklerden..
Acı veren,yürek sızlatan anılar dışında geride tek zerre kalmamış lığın da..
Umudun,düşün ve yaşama sevinci kırıntısının bile yerle yeksan olmuşluklarında
Hayatın pamuk ipine bağlılığında,emsalsiz güzelliğin bile tarümarlıklara tutsaklığında..
Yanıp yakılan bir can yoldaşının bile yokluğunda..
Eğlencenin bitip,şenliğin dağılmışlığın da..
Hisar ömürlerden,delik deşik yüreklerden arda..
Tutam tutam gazapların,boğaza düğümlenen hıçkırıkların...
Bir ömre,bir bedene kalan miras lığın da..
Ve,işte onun bile yitmesine ramak kalakalmışlığında..
Gramofonda dillenir notaların elemleri...
Şimdi iki arada bir derede hallilikler de,
Ölümle yaşamın arasatın da voltalılıklarda...
Ne canın,nede cananın öneminin kalmamışlığında..!
Ömrün ve nefeslerin son deminde,
Ölüme kurulmuş zembereklerin..
Yaprak yaprak,yay yay,yok oluş,yok oluş...
Orta yere dağılıvermiş liğin de,çıkıp da gelir ölüm..!
Bir resmin gül soluğu renklere belenmişliğinde..
Düşerken beden yere,
Gramofondan çıkan yürek çığlıkları,figan figan erişir göklere..
Gramofonla kadının,bir fotoğrafa siniveren hüznün aryasını söylemişliğinde...'.
Erdem YASSIBAŞ
Hildesheim / Almanya
10/05/2010
Saat:14_53
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder