KARDELEN ÖMÜRLER

 HAKLISINIZ, HAKLI .............!

'' SİZ, SİZ OLUN ..... UMUDU, YIRTIK CEBİNİZE KOYMAYIN ....! '' İçim yanıyor, içim, yüreğimin kan ağlamışlığında .... Oldum, olası metinim sanar, böyle olduğumu düşünmekten, kendimi alamazdım .... Metanetli olmadığım, sayende en acı ve çarpıcılıkla keşfedip, anlamam zor olmadı ... Hayat ve sen, el eleliklerde derin ve tarifsiz acıyı yaşatarak, öğrettiniz, bana .... Hayal pınarlarımın suyunun çekilip, çöllerden beter hallerde kurumuş'luğunda, anladım ki .... Kendini darı ambarında görerek, kendimi kandırmaları bile becerememişliğimle ... Dahası, ilişkimizi, aşkı ağzıma-yüzüme bulaştırıp, işin içinden çıkamamışlığım da ..... Aldım, boyumun ölçüsünü, hem senden, hem de, hayattan yana .....! Ayakkabıma girmiş çakıl, yahutta, nasırıma batan diken misali, marazalıklarda, acıyı yaşayarak ... Aşkın-meşkin bana göre olmadığını, hele ki de ....... Günümüz dünyasının, insanı olamamışlığımla, düzene ayak uyduramamışlığımla .......... Başıma gelenlerin, azımsanmayacak hengamelerle, acılar olup-çıkmışlığıyla .......... Anlayıp-kavrayalı, ne durum-durağım, ne yaşama sevincim, nede iç huzurum, kalmadı, yitti gitti, anlayacağın ........! Kendimi, iki eşeğe bir yemi bölüştüremeyen ahmaklardan da beter hissetmekten, kendimi alamıyorum ...... Dalda'sız-duldasız, olmadı gölgesiz yaşamak zorunda kaldığım ömrümün en zor ve girdaplı yıllarını ....... Görüp, anlayıp, ömrüme ve aklıma kazınmacasına, hatmedip çıkmışlığım da .... Boyumu aşan işler, ilişkiler ve sonu meçhul serüvenlerde .... Olur-olmaz hal ve koşullarda, kendimi hayat denen biley taşına tutup, test etmişliğim de ...... Ayarımın-gayarımın daha da kötüsü, metanet, sabır ve güç adına gratımla-kumaşımın işe yaramazlığını ...... Sadece dilimde acı tat bırakışından değil, ruhumun vadisinin, yanıp, kül olup, çöle dönmüşlüğüyle anladım iyiden, iyiye .... Hem de, '' - Bir anladım, PİR ANLADIM '' denecek peklik, sertlik ve ümüğümde düğümlenen hıçkırık selinde, boğul'muşluk da anlayıp, idrak ettim ki ..... Dostoyevski Üstadın o doyumsuz eseri '' SUÇ ve CEZA'' 'da hayranlık yaratıp, içe işleyen sözüyle dillendirdiği betimlemesindeki gibi .... Meğer ki, tüm yaptığım ..... << - Eksilmeyip, artan sakarlığımla, umudu, yırtık cebime koyma ahmaklığıdır, UMUDU, YIRTIK CEBİME KOYMA .....! '' Umudu, o, yırtık cebimden düşürüp-yitirdiğimi fark etmeyenliğimde .... Ne mutluluğu, ne aşkı nede, tebessümü hak etmemiş safdilden başka bir halt olmadığım gerçeğini, bire bir yaşayan olarak ... Mutluluğu, elimin tersiyle itip, sonra, mutsuzluktan şikayete yeltenmek tir, şikayete yeltenmek . Ondandır, sen ol, hayat olsun hatta el-alemden birileri olsun ....... Ne deseniz az, ne yapsanız haklısınız, haklı mı haklısınız, hemde, yerden, göğe kadar, olmacasına .........! Gerek, ben olayım, gerekse, bencileyin davranan güruhtakiler olsun, bizler, hayatı ıskalamakta marifetli ve eli çabuk sakar ..... Yetmedi ... Dahası, ahmak zıpçıktılarız ....... Ahmak, zıpçıktılar ....! Hasılı, tüm sakarlığım ve ahmaklığımla, arz-ı endam ediyorum, işte huzurlarınızdayım, huzurlarınızda .... Bu kez, kafamı, kuma sokmadan ....... İşime gelince, kuş, gelmeyince Deve kesilmeyecek ve üryanlıkla, gerçeğime sahip çıkacağım ... Biliyorum yada en azından, duyar gibiyim ... '' - Bu ahmaklıkla, mutluluk kim, sen kim, otur, oturduğun yerde, çırpınıp, debelendikçe daha çok batma ..... '' Dediğinizi .... Eeee, ne deseniz yerden, göğe kadar haklısınız, haklı ..... HAKLISINIZ, HAKLI .....! Son diyeceğimi de söyleyeyim de, içimde kalıp, dert olmasın, babından usulüne uygunlukla diyorum, size .... << - Aman, ha aman, siz, siz olun ..... UMUDU, YIRTIK CEBİNİZE KOYMAYIN '' Çünkü ... Böylesi sakarlığın, ahmaklığın izahı yok .... UMUDU, YIRTIK CEBİNİZE KOYMAYIN .....! Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ / İSYANİ Immenstaad / Almanya 30 / 11 / 2021 - Salı Saat ; 21_42