KARDELEN ÖMÜRLER

ÖZCESİ, HAYATIMIN YERLE YEKSAN OLMUŞLUĞUNDA !

Siyah-beyaz keskinliği ve çarpıcılığın da ..

Adeta bir bıçak olup,yüreğime,ömrüme saplanan hüzünlerim, elemlerim...

Düşünce, gözlerimin önüne, bir filmden kopan karartılı kareler gibi ..

Sessiz hıçkırık fırtınalarında boğulurum ..

Camda kalan, hicranlı göz izlerim ..

Yağmurlar misali süzülür art, arda ..

Sığınaklarımın bir, bir yitmişliğinde...

Bir başımlıklarda ve yangınların ortasında kalkalmışlığımla ..

Naçarlıklar kıskacında ...

Kendimi, örümcek ağında can vermeye tutsak bir kelebek kadar aciz ve yenik hissederim ..

Yaralarımın için, için kan ağlamışlığında ..

Ne, kendimi çekip-çıkartabilirim ..

Ne'de, alıp başımı gidebilirim buralardan, esfelesine ..

Cehennemimin odununu, kendimin taşımışlığında ..

Yanarım,hatalarımın, yanılgılarımın ve ihanetlerin yangınında ..

Külünden doğan Zümrüd-ü Anka'lık umutlarımın Kaf dağının ardında yitivermişliğiyle..

Yer demir - gök bakırlıklarda, kala kalırım ..

Daldasız-duldasız, hüzün şatomun,elemlerden bina ettiğim sırçadan sarayların

Fildişi kulelerimin, meşum ve ürküten boşluğunda ve yalnızlığında ..

İsyan dalgalarım çoğalır, çoğalır...

Yutar beni sonunda ...

Dil-diş öfkeye kesilmişliğimde

İsyanımı kusarım, yalnızlığımı içen, güne-geceye ..

Ömrümün, kahır küpünün çatlayıp ..

Umutlarımın,düşlerimin,sevinçlerimin ...

Özcesi, hayatımın yerle yeksan olmuşluğun da ...!

Özcesi, hayatımın yerle yeksan olmuşluğun da ...!

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Ereğli / KONYA

25 / 10 / 2015

Saat ;19_08