SABIR KÜPLÜĞÜMDE ,
HER GÜN, YENİDEN, YENİDEN ÇATLIYORUM, DEFALARCA…
Önce insanlığım, beraberinde kadınlığımla …
An geldi, sabır ağacı, an geldi …
Sabrın küpü oldum, hayatın hengameleri içinde …
Zaman geldi, ben, beni anlayamadım ..
Zaman geldi hayat ırmağında, yutulurken ben ..
Ne hayat, ne çevrem, ne insanlar, nede ilahım anlayabildi beni ..!
Kah, dişim bokumu kesmedi, öfkeden ..
Kah dişimi sıkmaktan, un-ufak oldum öfke nöbetlerinde …
Hep, birileri için yaşadım ..
Hep, istendi benden bir şeyler ….
Özveri, sabır, sükunet, vefa, metanet, cesaret ..
Olmadı, affetmem istendi birilerini ..
İhanetlerin acısında, kıvrım, kıvranırken, ben ..!
O birilerinin ihanetlerini affa katlanmak zorunda kaldım ..
Saçımı, süpürge ettiğim, göz yumduğum nice hallerde…
Kuru bir teşekkür …
Hatta, kelam,selam bile esirgendi benden ,
Çoklukla, hakkım yendi, kıymetim hiç mi hiç bilinmedi ..!
Bırakın erilleri ..
Hemcinsim kadınlar bile, tepemde bozalar pişirerek …
Lime , lime ettiler, çiğ, çiğ yemelere kalktılar, beni !
Diş-tırnak kavga verdim,
Hayata, umutta ve yaşama sevincinde tutunmalar adına ..
Erim, sevdiceğim, evladım erillere, kurban kılındı ömrüm..
Zorakilikte olduğu gibi, gönüllülüklerde de katlandım onca çileye.
Çok yükseklerde gözüm olmadı ..
Yer geldi, giymedim , giydirdim ..
Yemedim- içmedim,
Yedirip, içirdim, elimdekini-avucumdakini…
Bölüştüm rızkımı, nafakamı, emeğimi-ekmeğimi …
Hatta, kadınlığımı, geçimimi, düzenimi ..
Hemcinslerimle, kumalıklarda …!
Zulmün, zorbalıkla dayatılmışlığında
Nasibimi, nafakamı birilerine verdim ..
Sessiz-soluksuzlarda, göz yaşlarına boğularak …
Özveri, benden beklendi, daima …..
Dayatmalar, zulümler bana yapıldı ..
Tarlaya, öküz olup koşuldum ….!
Sofradaki yerimde, öküzden sonra gelmelerde hala ve hala , çoklukla ..
Mektuplarda,selam düşer hep birilerine ve hatta kediye-köpeğe önce..
Unutulmamışsam, geriye kalmışsa kağıtta yer,
O’da belki, bana gelir sıra en sonunda ..!
Fabrikaya, proleterliklerde sokuldum ..
Sınıfım, ülkem ve onurum,
Dahası, ekmek kavgam, ailem, evladım, erim için …
Özveri bana, çile bana, öfke bana..
Düş kırıklıklarında, hüsranlarda savrulmak, bana düştü ..
Bir tek, KADINLIĞIMDA, İNSAN OLDUĞUM anımsanmadı ..
Oda yetti artık, canıma, çatladım sabır küplüğümde sonunda ..
Bilen bilir, bilmeyene de, diyeyim ben dobra, dobra ..
Tüm açık yürekliliğimle, bir daha ..
Reva görülen, bunca insanlık dışılıklar da ..
Yerle-yeksan oluyorum ben, daima, sonunda …
Hatta yetmiyor, olan-biten işkenceler…
Ecelsiz ölümlere de kurban ediliyorum, ben, kurban ….
Adeta, kurbanlık koyunluklarda ….,
Reva görülüyor katliamlar, hep bana, hani’ya ..!
Bu, böyle biline …,
‘’-Sabır küplüğümde,
Her gün, yeniden, yeniden çatlıyorum, defalarca ..! ‘’
‘’-Sabır küplüğümde,
Her gün, yeniden, yeniden çatlıyorum, defalarca ..! ‘’
An geldi, sabır ağacı, an geldi …
Sabrın küpü oldum, hayatın hengameleri içinde …
Zaman geldi, ben, beni anlayamadım ..
Zaman geldi hayat ırmağında, yutulurken ben ..
Ne hayat, ne çevrem, ne insanlar, nede ilahım anlayabildi beni ..!
Kah, dişim bokumu kesmedi, öfkeden ..
Kah dişimi sıkmaktan, un-ufak oldum öfke nöbetlerinde …
Hep, birileri için yaşadım ..
Hep, istendi benden bir şeyler ….
Özveri, sabır, sükunet, vefa, metanet, cesaret ..
Olmadı, affetmem istendi birilerini ..
İhanetlerin acısında, kıvrım, kıvranırken, ben ..!
O birilerinin ihanetlerini affa katlanmak zorunda kaldım ..
Saçımı, süpürge ettiğim, göz yumduğum nice hallerde…
Kuru bir teşekkür …
Hatta, kelam,selam bile esirgendi benden ,
Çoklukla, hakkım yendi, kıymetim hiç mi hiç bilinmedi ..!
Bırakın erilleri ..
Hemcinsim kadınlar bile, tepemde bozalar pişirerek …
Lime , lime ettiler, çiğ, çiğ yemelere kalktılar, beni !
Diş-tırnak kavga verdim,
Hayata, umutta ve yaşama sevincinde tutunmalar adına ..
Erim, sevdiceğim, evladım erillere, kurban kılındı ömrüm..
Zorakilikte olduğu gibi, gönüllülüklerde de katlandım onca çileye.
Çok yükseklerde gözüm olmadı ..
Yer geldi, giymedim , giydirdim ..
Yemedim- içmedim,
Yedirip, içirdim, elimdekini-avucumdakini…
Bölüştüm rızkımı, nafakamı, emeğimi-ekmeğimi …
Hatta, kadınlığımı, geçimimi, düzenimi ..
Hemcinslerimle, kumalıklarda …!
Zulmün, zorbalıkla dayatılmışlığında
Nasibimi, nafakamı birilerine verdim ..
Sessiz-soluksuzlarda, göz yaşlarına boğularak …
Özveri, benden beklendi, daima …..
Dayatmalar, zulümler bana yapıldı ..
Tarlaya, öküz olup koşuldum ….!
Sofradaki yerimde, öküzden sonra gelmelerde hala ve hala , çoklukla ..
Mektuplarda,selam düşer hep birilerine ve hatta kediye-köpeğe önce..
Unutulmamışsam, geriye kalmışsa kağıtta yer,
O’da belki, bana gelir sıra en sonunda ..!
Fabrikaya, proleterliklerde sokuldum ..
Sınıfım, ülkem ve onurum,
Dahası, ekmek kavgam, ailem, evladım, erim için …
Özveri bana, çile bana, öfke bana..
Düş kırıklıklarında, hüsranlarda savrulmak, bana düştü ..
Bir tek, KADINLIĞIMDA, İNSAN OLDUĞUM anımsanmadı ..
Oda yetti artık, canıma, çatladım sabır küplüğümde sonunda ..
Bilen bilir, bilmeyene de, diyeyim ben dobra, dobra ..
Tüm açık yürekliliğimle, bir daha ..
Reva görülen, bunca insanlık dışılıklar da ..
Yerle-yeksan oluyorum ben, daima, sonunda …
Hatta yetmiyor, olan-biten işkenceler…
Ecelsiz ölümlere de kurban ediliyorum, ben, kurban ….
Adeta, kurbanlık koyunluklarda ….,
Reva görülüyor katliamlar, hep bana, hani’ya ..!
Bu, böyle biline …,
‘’-Sabır küplüğümde,
Her gün, yeniden, yeniden çatlıyorum, defalarca ..! ‘’
‘’-Sabır küplüğümde,
Her gün, yeniden, yeniden çatlıyorum, defalarca ..! ‘’
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Ereğli / KONYA
30 / 10 / 2015
Saat; 22_20
30 / 10 / 2015
Saat; 22_20
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder