ADINI SEN KOY ...
Kazınmacasına ...
Zamana ve ömrüme yazılmışlığın da ...
Ayrılığın, hasretin, çilenin, hüznün adı ve tarihi ..
Gönlümün sana, aşkının yüreğime düşmüşlüğünde ...!
Ben, yanar, kavrulurum, azapların alevinde ..
Kör dövüşüne dönüp, hırpalanan bu sevda öyküsünün ..
Bu, çilede çiçek açmışlığımın ve meftime sebep tutkularımın esiri olalı beri ...!
Derdiğim her avuç güzellikte, döktüğüm göz yaşı sağanaklarımda sen oldun.
Biliyorum, bu dönüşsüz yolun, bu çıkmaz sokağın sonu ..
Hiç mi hiç, birleşmeler ....
El- ele tutuşma, birbirimizin gülüşlerinde kaybolma güzelliğine çıkmadı ...,
Çıkmayacak ta ..!
Adı ,aşk değil bunun ..
Adını, sen koy ...
Her karanlığın, bir aydınlığı olur denir ..
Her nedense, bende, hep zifiri karanlıklar oldu ..
Yitti aydınlıklar ve huzurun duruluğu ..
O, katran karasına belenmiş, darda-zorda geçen günlerde ..
Sabrın sonu, selamet denir, bildiğimce ..
Ben , sabırlar da gazap üzümleri derdim, her nedense ?
Olur'u, izahı ve anlaşılır yanı ..
Ötesi-berisi yok bunun ..
El sever, güler ..
Bende sevginin adı, hep hüzün ve hep ağıda kesmeler oldu ..
Dayan yüreğim deyip girdikçe biçarenin kanına ..
Diyeti, sancılar da ödemek, için, için kanamak ..
Ve,onulmaz dertler de sararıp, solmak ona düştü ..
Gönül bağımın hazanlığında, sürülüp, savruldu dalım-yaprağım, çiçeklerim ..
Görünen köyün, kılavuz istememişliği misali ..
Bilirim ki, bana hep, ayrılık acısı, hep hasret sancısı düştü .
Düşeceğinin gerisi de, geride, daha anlaşılan ..
Dank etmişliğim de,kafama ve yazılmışlğımda hayat defterime ..
Başlamadan bitti, açmadan soldu bizim aşk denen öykümüzün o albenisi,
Hasrette kana kesmiş boyunları bükük gülleri, tarumar oldu ..! ..
Özcesi, demem o ki ..
Hesaba -kitaba sığmayan ..
Elde-avuçta kala, kala düş kırıklıklarının kaldığı bu elem öyküsünün adı
aşk değil ..
Zamansız duygu savruluşların da ve yalancı baharlarda ömür tükettiğim ..
Ömrümü, hır-gürler de, bir darılıp-bir barışmalar da helak eden
Bu, muammalar oyunun adı..
Hiç mi hiç, aşk olmadı,olamadı ..
Son deminde bu öykünün ve son kertesinde gamlı ömrümün ..
İsyan, isyan haykırırken sessiz çığlıklarla yüreğim ..
Diyor ki, bana,sana ,evrene ve hayata ..
Adı aşk değil bunun ...
Adını, sen koy ....!
Adını, sen koy ....!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Ereğli / KONYA
31/10/2015
Saat ; 20_24
Adı ,aşk değil bunun ..
Adını, sen koy ...
Her karanlığın, bir aydınlığı olur denir ..
Her nedense, bende, hep zifiri karanlıklar oldu ..
Yitti aydınlıklar ve huzurun duruluğu ..
O, katran karasına belenmiş, darda-zorda geçen günlerde ..
Sabrın sonu, selamet denir, bildiğimce ..
Ben , sabırlar da gazap üzümleri derdim, her nedense ?
Olur'u, izahı ve anlaşılır yanı ..
Ötesi-berisi yok bunun ..
El sever, güler ..
Bende sevginin adı, hep hüzün ve hep ağıda kesmeler oldu ..
Dayan yüreğim deyip girdikçe biçarenin kanına ..
Diyeti, sancılar da ödemek, için, için kanamak ..
Ve,onulmaz dertler de sararıp, solmak ona düştü ..
Gönül bağımın hazanlığında, sürülüp, savruldu dalım-yaprağım, çiçeklerim ..
Görünen köyün, kılavuz istememişliği misali ..
Bilirim ki, bana hep, ayrılık acısı, hep hasret sancısı düştü .
Düşeceğinin gerisi de, geride, daha anlaşılan ..
Dank etmişliğim de,kafama ve yazılmışlğımda hayat defterime ..
Başlamadan bitti, açmadan soldu bizim aşk denen öykümüzün o albenisi,
Hasrette kana kesmiş boyunları bükük gülleri, tarumar oldu ..! ..
Özcesi, demem o ki ..
Hesaba -kitaba sığmayan ..
Elde-avuçta kala, kala düş kırıklıklarının kaldığı bu elem öyküsünün adı
aşk değil ..
Zamansız duygu savruluşların da ve yalancı baharlarda ömür tükettiğim ..
Ömrümü, hır-gürler de, bir darılıp-bir barışmalar da helak eden
Bu, muammalar oyunun adı..
Hiç mi hiç, aşk olmadı,olamadı ..
Son deminde bu öykünün ve son kertesinde gamlı ömrümün ..
İsyan, isyan haykırırken sessiz çığlıklarla yüreğim ..
Diyor ki, bana,sana ,evrene ve hayata ..
Adı aşk değil bunun ...
Adını, sen koy ....!
Adını, sen koy ....!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Ereğli / KONYA
31/10/2015
Saat ; 20_24
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder