KARDELEN ÖMÜRLER

ÖLÜMÜ İÇİYORUM,ÖLÜMÜ,İÇİN, İÇİN ...!

Duy sesimi,a be canım insan .. Beni sevgide var eden, ruhunu veren usta.. Üşüdüm ben bu tel yalınlığında Bu vitrinde, cam ardında, cam soğukluğunda .. Sen sevgiyle var etsende .. Sevgiye yaban,hoyrat ellerin, soğuk mu soğukluklarla itip-kakmışlıklarında Sevgisizliğe tutsak edilip, bir vitrinde dikilmişliğimle İçiyorum ayazı, gecenin içinde için, için.. De be ustam, bana revamı bu hoyratlık ? Beni imal ettin, hayat verdin ,baş köşelerinde özenle saklayıp, korudun .. Sonum bumu olacaktı, de bana de, başın gözün için.. ? Üşüyorum ey ustam, tel soğukluğunu içe içe, için için ! Niçin reva gördüler bana bu zulmü, de bana, niçin ? Çıkmam sabaha, biliyorum.. Telliğimde cansız olsam bile, duyuyorum.. Üşüyorum ustam, üşüyorum Tir tir titremecesine, üşüyorum.. Biliyorum koca ustam,biliyorum.. Ben bu köhne vitrinde.. Sevgisizliğin girdabında, gecenin dayanılmaz ayazında ... Cam soğukluğunda, İmizin İti misali titremeler de, üşüyerek ... Ölümü içiyorum, ölümü, için, için ...! Ölümü içiyorum, ölümü, için, için ...! Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ Altınoluk/ Edremit 16/05/2015 Saat;11_05