GEL, BİRDE BANA SOR !Sokak, sokak, cadde, cadde, bulvar, bulvar …..
Köşe-bucak, tenha çıkmaz sokakları …
Hayatların alınıp- hayatların satıldığı …
Sokak lambalarının, aklı sarılı ..
Ölgün yada parıltılı ışıklarıyla, yıkanan kaldırımlarıyla …
Türedi hayatların, tünediği..
Çıfıtı çıkan pazarlıklar bedesteni, kusmuklara , küfürlere…
İsyan, isyan çığlıklara belenen köşe başlarıyla
Belaları-gadaları, mutsuzlukları ..
Çoğalış, çoğalış evleri, insanları yutan kahkalarıyla
Arsız, fütursuz ve patavatsızca yalancı gülüşlerin ..
Döküm-saçım, ulu ortalıklarda ciritler atışını ..
Kıyı, kıyı, tenhalık, tenhalık ….
Yada, kalabalık, kalabalık ….
Yalnızlık, yalnızlık kederlerin içilip, çirkefliklerin kusulduğu ..
Üst, üste tünemişlikleriyle ..
Ağır mı ağır yüklerin altında ..
Kederler salıncağında, sallanan
Çivisi çıkmış hayatlar barınağı, evleri ve çarşı-pazarlarıyla ..
Şu, yorgun-bezgin, kabına sığamayan bu koca kent …
Işıl, ışıl parıltıları …
Huzme, huzme süzülen melankoliye bulanmış yakamozlarıyla ..
Yaşarken, hayatı ..!
İçine, hüzünler çöreklenen ….
Ruhunu esir alan, korku sağanaklarına tutulmuşluklarda
İçinde, menevişli kasvetlerden,
Ucube siluetli, gökdelenler dikilen, beni ..!
Benden kovan …
Geride kalmış, üç-beş sevinç kırıntı mı,
Kırık-dökük gülüş bulaşığıyla belenen, anlarımı yutan ..
Bendeki karanlığı, altında kalıp inim inlediğim ..
Korku dağlarını, kabus heyelanlarını ..
Karanlığında yutulduğum, girdapları,
Dünyama ağıp, tepeme tüneyen açmazların ..
O, kör sancılarını .
Eskicilerin, simsarların bile, itibar edip,
Değil, satın almak ..
Yüzüne bile bakmaya tenezzül etmedikleri ..
Şu, yıl yorgunu, hayat vurgunu, metelik etmez ömrümün
Kesif karanlığında yutulmayı ….,
Ölü canlıklarda, tükeniş , tükeniş..
Hiçliği içip,
Karanlıkların, karaların, korkuların kayya kuyularında
Nafileliklerde debelenmişliklerle, çır-çır çırpınarak…
Yarasa ölümlerini bekleyişin, naçarlığını ……
Karanlığın kutsadığı , şu tarifsiz hallerimi …
Gel, birde, bana sor …!
Gel, birde, bana sor …!
Erdem YASSIBAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder