İçimde biriken gamları, karaltıları ve çürümeleri …
Dahası ..
Eskiye dair her ne varsa onları kussam ..
Şu, kıyısında durduğum deniz taşar ..
O deniz ki ..
Benim, yani kadın gibidir ..
Neleri,neleri yutar ve sinesinde taşır ..
Buna rağmen bilirim ve eminim ki ….
An gelir bir bencileyin bir fırtınaya tutulmuşluğunda…
Doyup,bezmişliğinde,sürülü
Deniz iken,deniz …
Aldırmadan ululuğuna yada ona yakıştırmamalara …
Patlar,taşar o’da pes eder ve yenilir, direnmekten vazgeçerek ..
Benim ona kustuklarımla o’da taşar, sonunda …
Unutma ki,
Tahammülünde, alçalmanın da, sabrın da, insanlığın da sevdanın ve tahammülünde …
Hatta ve hatta denizken denizliğinde bir tahammülü, dahası da bir sınırı var …
Deniz,denizliğinde sabır taşı olsa yinede ve inadına çatlar …
Çatlamışlığında, denizken, deniz de taşar …
An gelir,ateş cürümünden de çok yer yakar..
Böyleliğinde …
Ben, benliğimde, deniz, denizliğinde taşar, bağrındaki safraların çalkantısıyla ..
Bilirsin ki, taşmakta insana dairdir ve hayatın içinde, bağrındadır …
Ondandır demelerim …
Gına gelmişliğin de…
Takatinin tükenip sabrının bitmişliğin de taşıyorsa insan ve deniz …
Durup, düşündüğünde, sorgulayıp, idrak edip anlayacaksın ki ….
Boşa demezler …
Bir de, dönüp …
Tetiklenene değil, tetikleyene …
Taşana değil, taşırana …
Yapana değil, yaptırana ….
Sonuca değil, sebebe bakacaksın, diye …..!
Bilesin ki, bende deniz misali taşıyorsam ..
Tetikleyenliğinde,taşıranl
Sensin, sen …!
Sen ….!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Immenstaad / Almanya
18 / 12 / 2017
Saat; 15_35
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder