O, SON ÇİVİLERİNİZ ...!
‘’ -ELLERİNİZİ, DELİK-DEŞİK EDİP, KANATMADI MI, HALA ? ‘’
‘’ -ELLERİNİZİ, DELİK-DEŞİK EDİP, KANATMADI MI, HALA ? ‘’
Tabutlarımıza çaktığınız çiviler ...
Ellerinizi, delik-deşik edip, kanatmadı mı hala ?
Böyle olmadıysa da, şaşmam ..
Vicdanı olmayanların,ellerinin acısını duyması olası değildir ki, zaten ....!
Pek çoğunuz yaşama sevinçlerimizi,umutlarımızı ve düşlerimizi çalmacasına istismar edip,aç-bilaç koyarak ....
Kiminiz, ırzımıza geçerek...
Kiminiz, şeker yememizi, içinize sindiremeyerek ....
Kiminiz, kurşun askerlikler de, kanımıza girerek öldürüp, gömme diniz mi, toprağın bağrına, bağrına, bizi ?
Bilin ki, böbürlenerek büyük geçinen ebleh ebeveynler, toprak sizden daha vefalı ...
Anaç mı anaç,sırdaş ve umarsız sevgiyle kucak açıp,bağrına basmalarda, bizi ..
Siz hala tabutlarımıza o, son çivileri çakmayı sürdürürken ..
O elleriniz ki,ölüm,kan ve nefret sundu, hep bize..
Cellatlarımız oldunuz,cellatlarımız ..
Siz celladına aşık güruhların elinden içtik, ölümü ..
Sunarken zulmü bize, birileriniz ..
Tabutlarımıza son çiviyi çakmayı sürdürüyordu, ötekileriniz ...
Ölülerin büyümemişliğinde ..
Hala, körpe ölü canlarız, biz ..
Tabutlarımıza acımasız ve usanmamacasına çivi çakan, leş kargası kılıklı, ebeveyn geçinen ….
Post modern vampir katillerimizi , sizleri çok iyi biliyoruz, biz..
En son tabutun çivisi, daha tepesine vurulmanın acısını ve azabını yaşamakta, henüz..
Varın,birde bizi düşünün ..
Yeterse ciğeriniz,varsa ödünüz ?
Yusuf, Yusuf demiyorsa, kıçınız...!
Çakın,iştahla ve vurdum duymazlıklar da tabut çivilerimizi ...
Kurtularak bizden, ferahlatın içinizi ..
İştahla ve çılgın açlığınız la bekleye koyun, çivisini çakacağınız en yeni ve o, en son tabutu ..
Ve katledip,içine koyacağınız körpecik bedenlerimizi ..
Sizi ölüme ve kana susamış,vampirler sürüsü,sizi ..
Tabutlarımıza çaka koyun şerefsizce ve aymazca o, son çivilerinizi ....!
O, son çivilerinizi ….
Tabutlarımıza çaktığınız çiviler ...
Ellerinizi, delik-deşik edip, kanatmadı mı hala ?
Kanatmadı mı, hala ?
Ellerinizi, delik-deşik edip, kanatmadı mı hala ?
Böyle olmadıysa da, şaşmam ..
Vicdanı olmayanların,ellerinin acısını duyması olası değildir ki, zaten ....!
Pek çoğunuz yaşama sevinçlerimizi,umutlarımızı ve düşlerimizi çalmacasına istismar edip,aç-bilaç koyarak ....
Kiminiz, ırzımıza geçerek...
Kiminiz, şeker yememizi, içinize sindiremeyerek ....
Kiminiz, kurşun askerlikler de, kanımıza girerek öldürüp, gömme diniz mi, toprağın bağrına, bağrına, bizi ?
Bilin ki, böbürlenerek büyük geçinen ebleh ebeveynler, toprak sizden daha vefalı ...
Anaç mı anaç,sırdaş ve umarsız sevgiyle kucak açıp,bağrına basmalarda, bizi ..
Siz hala tabutlarımıza o, son çivileri çakmayı sürdürürken ..
O elleriniz ki,ölüm,kan ve nefret sundu, hep bize..
Cellatlarımız oldunuz,cellatlarımız ..
Siz celladına aşık güruhların elinden içtik, ölümü ..
Sunarken zulmü bize, birileriniz ..
Tabutlarımıza son çiviyi çakmayı sürdürüyordu, ötekileriniz ...
Ölülerin büyümemişliğinde ..
Hala, körpe ölü canlarız, biz ..
Tabutlarımıza acımasız ve usanmamacasına çivi çakan, leş kargası kılıklı, ebeveyn geçinen ….
Post modern vampir katillerimizi , sizleri çok iyi biliyoruz, biz..
En son tabutun çivisi, daha tepesine vurulmanın acısını ve azabını yaşamakta, henüz..
Varın,birde bizi düşünün ..
Yeterse ciğeriniz,varsa ödünüz ?
Yusuf, Yusuf demiyorsa, kıçınız...!
Çakın,iştahla ve vurdum duymazlıklar da tabut çivilerimizi ...
Kurtularak bizden, ferahlatın içinizi ..
İştahla ve çılgın açlığınız la bekleye koyun, çivisini çakacağınız en yeni ve o, en son tabutu ..
Ve katledip,içine koyacağınız körpecik bedenlerimizi ..
Sizi ölüme ve kana susamış,vampirler sürüsü,sizi ..
Tabutlarımıza çaka koyun şerefsizce ve aymazca o, son çivilerinizi ....!
O, son çivilerinizi ….
Tabutlarımıza çaktığınız çiviler ...
Ellerinizi, delik-deşik edip, kanatmadı mı hala ?
Kanatmadı mı, hala ?
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ /İSYANİ
Ereğli / KonyaMuall
19 /07 / 2018
Saat ; 02_30
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder