Sen, seni ve hayatı bilen'sen ….
Dahası, görünende ki görünmeyeni, görmecesine, dibine dek yaşamışsan ...
Düşün bir an ...
Bazen, bir incir çekirdeğine sığıverir, insan ömrü ..
İncir çekirdeğini doldurmayan hallerde, yitip gidi verirken, insan oğlu ....!
Onca soluk yitiverir, incir çekirdeğine sığıveren hiçtenlikte, bir incir çekirdeğinde ...
İncir çekirdeğini ….
Güvenin, minicik kurdun, böceğin yemişliğin de ...
Hayatların, bu alemde misafirliğinde ….
Ömürlerin, faniliğin de …
Yaşanmışlıklar da ki beyhudelik de, ömürlerin hiç ve piç olmuşluğun da ..
Ondandır ..
Gör insanı, ne zaman olursa olsun, baktığın incir çekirdeğinde ..
Seninde, o, incir çekirdeğinde gizlenip, yitip ..
Minicik kurda yem olmuşluğun da ..
Sahi, bir solukluk ömür nasıl da sığıverir ?
Minicik bir incir çekirdeğine ….!
Hayatların, incir çekirdeğine sığıveren neden ve nedensizlik de, göçüp, gidi vererek ..
Ölümü içmişliğinde ...!
Hiç düşündünüz mü ?
Hiç düşündünüz mü ?
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ/İSYANİ
Ereğli / Konya
02 / 03/ 2018
Saat ; 13_30
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder