ZAMAN DENEN HARAMİ...
Uzun yıllar ötesinden,bir sararmış fotoğrafta...
Çalınır sanki o malum şarkı..
Bakarken,ben bana...
Sararken ruhumu,anı anı o yıllar..
Ben,bana dünü anlatırım...
Sessizliğin sesiyle dillenen,o fotoğraftan..
Bir gizli hüzün..
Bir mahcubiyet..
Ama,en çokta içten sıcacık bir bakıştan..
Akıveren onca duygu...
Dolarken yüreğime..
Zaman denen haraminin,ömürleri nasılda talan ettiğini..
Yürekleri,yangın yerine..
Gönülleri,bozulmuş bostan tarlasına çevirdiğini görmek..
Koymuyor değil,hani ya insana..
Zaman denilen çarkın dişlisin de..
Neleri neleri yitirdiğini...
Kazandığın onca edinim le öğreniyor..
Hiç mi hiç akıldan çıkmamacasına insan..
Zor şeydir,hatta belki biraz garip..
Dahası,anlaşılmaz da gelebilir belki...
Kimilerine göre...
Dünkü benle ,bugünkü benin bu gizli muhabbeti..
Aynalar gibidir ,fotoğraflarda..!
Söylerler insana, yitirdiklerini ve..
Hayatın gerçeğindeki gizleri..
Kabullenmesi zorda olsa..
Hatta,içe sinmese de..
Sızlatsa da yüreği,ne aynalara...
Ne fotoğrafıma,etmem asla sitem..
Ondaki ben..
Bendeki ben,ne kadar uzun yıllar ardından,olsa da hala..
Bugünü,dünde yad ederek ..
Söyleriz,bir birimize o malum şarkıyı..
Hala ve sıklıkla..
''-Uzun yıllar ötesinden..''
Bir demet gül veremeyiz belki birbirimize..
Ama,gül güzelliğindeki ömrün..
Değişik renkleriyle karışır..
Sarmaş dolaş oluruz,birbirimize..
Acı,tatlı bin bir anı Harmonisinde.
Üzüntüye,neşenin..
Tebessüme,göz buğusunun karışı vermişliğin de..
Neler neler anlatır,bir bilseniz..
Dünkü ben..
Bana,dün'den seslenişinde..
Bir şükran borcu ödemecesine..
Bir tebessüm,bir buse sunarım..
İncitmekten korkarcasına, resmime..
Resimdeki bende,bana fısıldar ..
''-Yaşamak zor zanaat'' diye,usulca.
Bugüne uzanan dikenli hayat yolunda..
Bu günüme,sevgi, sevgi,emek, emek.
Çaba, çaba..
Ve, hatta,düşe kalka...
Acı imbiğinden süzdüğüm, mutluluğu ..
Ömrüme katık etmişliğim le..
Çile dolu günleri..
Sabırda,şükürde,vefada...
Mutluluğa çevirmeyi, ilke edinip..
Ulufelere,yalancı baharlara..
Pohpohlamalara ve ucuz kahramanlıklara tamah etmemişliğimle..
Alın teri, alın teri,onur onur..
Çaba çaba,azim ırmağından su içmişliğim İle...
Bu günüme,diş tırnak gelmişliğim de..
Yitirdiklerim den,çok..
Kazanımlarımı düşünür..
Mutlanmanın yolunu ararım,kendi kendime..
Gönül dünyamdaki,beni, ben eden güzellikler..
İnandığım,tüm değerler..
Ve,beni bu anıma eriştiren...
Ömrümde,ömürleri...
Emekleri,alın terleri,ekmekleri olan herkese...
Kötüde iyiyi,zorda kolayı...
Çirkinde,güzeli..
Öğrenmemi sağlayan cümle canlara ve her devinime..
Şükran sunumudur aslında, busede..
Benden,düne ve o eski fotoğrafa salınan,bu buruk buseyle ...
Bugünkü ömrümden,dünüme..
Çocukluk,gençlik yıllarıma yollanan.
Gecikmiş bir şükran borcunu ödediğim,bugünde..
Yüreğim dillenir,yüreğim..
Hüzünlere kapılsa da..
Sevgi dermişliğin,sevinciyle..
Teşekkür ederim,yürekten teşekkür..
Ölümün beyaz atlısına çoktan binip..
O bilinmezlere ,o dönülmez ülkeye..
Sonsuz ve dönüşsüz bir sefere çıkan ebeveylerimle...
''-Bende,tıpkı sizler gibi ,torun sevinçleri..
Evlat mürvetleri yaşadım..
Şimdilerde..
Dostluğun akpacık çiçekliğinde..
Sevip,sevilmişliğimle..
Boy verdiğim,gönül bağlarında açmaktayım..
Yürek otağlarında sevgide,sevinçle konaklamak'tayım..
Ve, bilesiniz ki..
Ömrümde ömürlerinizi yaşatmak'tayım..
Ata'lığınız dan gurur duyduğum siz canlarıma..
Analığım da,atalığımla..
Bana yaşam kaynağı,siz canlar hası canlarıma..
Sevgili atalarıma..
Minnettarlık duyguları çoğaltmışlığımla..
Yürekten,şükranlar sunmaktayım''
Şimdi ve hala...
Zaman denen harami ye....
Esaretin sürmüşlüğünde..
Bakarken,buğulu gözlerle,
Sararmaya yüz tutmuş fotoğrafıma
Kar yangınların dan nasibini alan..
Akpacık saçlarımla..
Hem dinler,hem söylerim o, güzelim şarkıyı hala..!
''-Uzun yıllar ötesin den..
Hatırını sorayım mı..?
Sana gönül bahçesin den...
Bir demet gül,vereyim mi ?''
Zaman denen harami ye inatla..!
Zaman denen harami ye inatla..!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ/İSYANİ...
Hildesheim/Almanya
08/12/2012
Saat;00_12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder