KARDELEN ÖMÜRLER

HAYAT DENİLEN BU ARENA’DA …!

Öyle bir curcuna ki bu arena .. Hayat deniyor, bunun adına.. Geçip-gidiyor ömürler.. Al takke- ver külahlıklarda .. Altta kalanın, canı çıksın nakaratlarının, avamlığında .. Sarılıyor hep makaralar- bobinler yeni baştan … Avaralıklarda ve aptallıklarda bir daha, bir daha .. İnsanlığın dünden ve hayattan ders almamışlığında … Kimimiz, kalburla su taşımalarda.. Kimimiz, onmasaklıklarda .. Kimimiz, yağdanlık olmalarda.. Kimimiz, kıç yalamalarda … Gün tüketip, ömür eskitiyoruz bu arenada .. Yükleyerek, günahlarımızı, kusurlarımızı,yanlışlarımızı, atalarımıza .. Kah biçare keçilere … Kah, kara kediye, kah postacıya, kah bir başkasına . Kendimizi, sütten çıkmış ak kaşık sanmalarımızla … Bir tahterevallinin, hep aşağıda ucunda olmalarımızı bile fark etmemişliğimizle.. Çoğu kez, kendimiz çalıp-kendimiz oynamışlığın cümbüşlüğünde.. Hayatı ıskalamaların hengame ve ömür eskitmişliğinde.. An geliyor, çilede.. An geliyor, kahkaha, kahkaha çoğalarak gülüşlerde .. Hayatı tüketip gidiyoruz işte, bizde… Günlerin, eskimiş .. Ömürlerin, tükenip gidivermişliğin de …. Birde bakmışız ki, günün birinde . . Esamemizin bile okunmaz hale gelmişliğin de .. Göçüp gidiyoruz.. İmamın kayığına binmişlikle, alel-tecellilerde, esvelesine ….! Adına, Hayat denilen bu arenada , Bize biçilen rollerin değişmişliğiyle …. Kendi cehennem ateşimizin korların da … Yanıp-tütüp, küllenip gitmecesine .. Dünyanın baki, insanın faniliğinde .. An gelip, gonca ömürlere doyamamışlığımızda .. An gelip, hayatı hiç mi hiç tanımamışlığımızda .. Çoklukla’ da, hayatı avara kasnaklıklarda, Beyhudeliklerde, pisi, pisine ıskalamışlığımızla Gün tüketip, ömür eskitmişliğimizle .. Hayat denilen bu arenanın, bize dar gelmişliğiyle .. Göçüp giderek, o dönülmez alemlere …! Göçüp giderek, o dönülmez alemlere …! Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ Ereğli/ KONYA 29 / 11 / 2015 Saat;07_33