SEN, SENİ.......
Çık sendeki senden ,
Dön bak , kendi kendine.
Gör sendeki seni..
Soyunmadan dalkavukluğa,
Takılmadan kuyrukçuluğa,
Saplanıp kalmadan eyyamcılığa,
Boğulmadan gölgelerin oyununda ,
Koyul musluğunla ışığın ardına...
Demem işliğinle aka kara
Yürü yolunda, yüreğinin sesini,
Sağduyunla dinlemişliğinde.....
An gelip te seyreylemiş liginde kendini,
Nafileliğinde alemin...
Görebiliyorsan ömründeki ömürleri
Yürüdüğünde sendeki sana...,
Sevgilerin nur, nur sana kandil olmuşluğunda
Sen, sendeki cevheri bulabiliyorsan ,
Kendine içine dönmüşlüğünde...
Alemlerin sırrını keşfedebiliyorsan...
Fazilet okyanusuna dalmış lığında...
Karadaki akı, aktaki çoğu, çoktaki hiçi seçebiliyorsan....
Çilenin Ağu sun da, sevginin şerbetini içebiliyorsan,
Alemin seni seyretmişliğinde..
Sen, sendeki senden geçebiliyorsan...
Nefsin hamurunu, özverinin teknesinde çiğneyebiliyorsan,
Makamlara ,mevkilere, sana sunulan şana şöhrete ,
Kanmadan riyakar gülüşlere..
Dönebiliyorsan sırtını dünya nimetine, kendini bilmişliğinle..!
Olmadığını idrak ederek kefenin cebini....
Giyebiliyorsan melamet hırkasını,
Doğruluktan ödünsüzlüğünde yürürken menzile,
Düşmüyorsan nefsinin peşine, hakikate yürüyüşte,
Çilede örmüş olsan da ilmek, ilmek ömrünü...
Değmiştir emin ol ki, katlandığın mihnete .
Bulmuşsundur sonunda sen, seni.....
Bulmuşsundur sonunda sen, seni.....
Mualla YASSIBAŞ
Hildesheim/Almanya
17/07/2010
Saat:23_40
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder