ASILI KALDI, GÜLÜŞLERİN ..... Asılı kaldı, gülüşlerin .... Yalnızlığın alaca karanlıklarında boğulduğum, hüzünlü gecelerin ve ruhumun semasında .... Yağmura gebe bulutlar gibiydi, sevinç, sevinç üstüme ha ağdı, ha ağacak hallerde, salım, salım dolaşıyorlardı ...... Taki, göz kapaklarımı esir alan uykunun yelleri, onları sürüp-savurup, dağıtıp, yok etmeden . Yanıt bulamaz, kafa patlatır düşünürüm hala ... Yanaklarım la, yastığım da ki o ıslaklıklar, gülüşlerin mi yoksa göz yaşlarımın eseri ve izi miydi ? Diye .... Hüznün kasvet şalı, tam saracak iken yine, yeniden ve bir daha acımasızca .... Gülüşlerin yetişir, imdadıma ....... GÜLÜŞLERİN YETİŞİR, İMDADIMA ............ Anlarım birden ne denli sevilip, nasılda şanslı olduğumu .... Alaca karanlıkların katlanılmazlığı-yalnızlığın ve hüznün dayanılmazlığını silip- süpüren gülüşlerin ile sayende hayatı ve aşkı çok mu çok sevdim ... Ondan olmalı, tıpkı dün gibi, şimdilerde de ..... Canlanıp, belirirler gözlerimle,dünyamda .... Asılı kalan gülüşlerin, işledikçe içime ..... Sen çıkar gelirsin, sen, gülüş güzelliğinle .... Ondandır bilişim ve deyişim sıkça .... '' - Hüzünlü gecelerin ve ruhumun semasında Asılı kaldı gülüşlerin ...... '' ASILI KALDI, GÜLÜŞLERİN ...... Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ / İSYANİ Immenstaad / Almanya 20 / 10 / 2021 - Çarşamba Saat ; 19_52
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder