DİLLENİNCE SIRLAR ...
Bilirsen dillerini çözmeyi, erersin hayatın ve gizlerin ..
Sessizliğin, çağların, kayaların, ağaçların, suyun, toprağın ....
Hatta, sessizliğin, ölümün ve dahası, dünün sırrına, erer ....
Anlarsın, dökersin ortaya gerçeği ...
Daha da ötesi, hemen, hemen her bir bilinmezi ..!
Erersen dilin sırrına, lalların şifresini dilini,çözer, ölümlerin ve ölülerin ..
Gerçeğine erersin ...
Gizemleri, üryanlıkla konuşturur, dağla, taşla, hayvanla ..
Hatta, dününde kalmış onca karanlıklarla konuşursun, lisanınca ..
Dillenince sırlar, kalkar perdeler, yıkılır duvarlar ..
Açılır, küf kokulu dehlizler, karanlıklar ...
Dökülür ortaya, aklı-karalı, kirli-temiz çamaşırlar ...
Zaman, ancak anlaşılmayınca susar ..
Anlayıp, çözersen esrar-ı mucibini, zamanın ...
Anlatır sana usuldan, usula dünden hatıralar ..
Kaldırırsın karanlığın ve sırların perdesini ...
Ürkmez sen, korkmazsan ...
Öteki alemler, gaipten sırlar,
Maymunlar, kuşlar, balıklar ...
Toprağa karışmışlıktan arta kalan iskeletler ...
Binalar, semadaki yıldızlarla, bulutlar ...
Açılıp-deşilince mezarlarda, tarihte, ölüler de konuşur, seninle ..
İlimdir, tevazudur, edeptir, sabırdır ve hünerdir, işin sırrı ..
Usulünce basınca notalara ..
Nasıl dillenirse sazlar, öyle konuşmaya başlar rüzgarla-sazlar ...
Üfleyince nefesi, kamışa ..
Kamış dile gelir, nefes,nefes aşkla ..
O vakit, neyden dinlersin gönüllerle, ruhların esrarını, aşkını,
Görünür cemaller sana, erersin o zaman sende ...
Kubbeyle,bakırcılar çarşısı dillenince ..
Dönmelere durmadı mı, duyduklarıyla yüce Mevlana ?
Onu raks ettiren sır, neydi acaba ?
Hayatın, insanın ve kainatın ve hakikatin, sırrın gerçeğine ..
Görünendeki görünmeyeni, gönül gözünle görmecesine ..
Mucitlerle, aşıkların dili birdir aslında ....!
Keşifdir ikisinin de, özü ve sırrı ..!
Şifrelerini, kodlarını ve hatta suskunluklarını duyarsan, yüreğinle ...
Dinlersen gönlünle, verirsen özünü, erersin ruhuna ....!
Canında, cananın da, hayatında, insanında özüne, sırrına ..
Genetiğini kavrarsan canlının ...
Miraslarını yarına taşırsın ..
Cama bakarken, kumları hissedersen ..
Suya bakarken, insanı görürsen ..
Ateşe bakarken özü görürsen ..
Serapta canlananında,yiteninde sen olduğunu keşfedersen ..
Örste dövülenin, can olduğunu bilirsen ..
Benin ölünce canlananın yürek olduğunu kavrarsan ..
Çözersin sırların özünü ..
Cananın, candan azizliğinin sırrına erer sen ..
Aşıklığın da kavuşursun, maşukuna ..
Kendinin, aradığının, olayların, özün ve hayatın farkındaysan ..
Seni farklı kılan sorgulamanın, cevherin özünü sakladığını kavrarsan ..
Özdeki cevheri,cevherdeki canı, candaki, sırrı ..
Dillenince sırlar ...
Cananda ki aşkı, aşktaki sırrı bulursun ....!
Cananda ki aşkı, aşktaki sırrı bulursun ....!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Friedrichshafen / Almanya
04 / 01 / 2017
Saat ; 23_59
Bilirsen dillerini çözmeyi, erersin hayatın ve gizlerin ..
Sessizliğin, çağların, kayaların, ağaçların, suyun, toprağın ....
Hatta, sessizliğin, ölümün ve dahası, dünün sırrına, erer ....
Anlarsın, dökersin ortaya gerçeği ...
Daha da ötesi, hemen, hemen her bir bilinmezi ..!
Erersen dilin sırrına, lalların şifresini dilini,çözer, ölümlerin ve ölülerin ..
Gerçeğine erersin ...
Gizemleri, üryanlıkla konuşturur, dağla, taşla, hayvanla ..
Hatta, dününde kalmış onca karanlıklarla konuşursun, lisanınca ..
Dillenince sırlar, kalkar perdeler, yıkılır duvarlar ..
Açılır, küf kokulu dehlizler, karanlıklar ...
Dökülür ortaya, aklı-karalı, kirli-temiz çamaşırlar ...
Zaman, ancak anlaşılmayınca susar ..
Anlayıp, çözersen esrar-ı mucibini, zamanın ...
Anlatır sana usuldan, usula dünden hatıralar ..
Kaldırırsın karanlığın ve sırların perdesini ...
Ürkmez sen, korkmazsan ...
Öteki alemler, gaipten sırlar,
Maymunlar, kuşlar, balıklar ...
Toprağa karışmışlıktan arta kalan iskeletler ...
Binalar, semadaki yıldızlarla, bulutlar ...
Açılıp-deşilince mezarlarda, tarihte, ölüler de konuşur, seninle ..
İlimdir, tevazudur, edeptir, sabırdır ve hünerdir, işin sırrı ..
Usulünce basınca notalara ..
Nasıl dillenirse sazlar, öyle konuşmaya başlar rüzgarla-sazlar ...
Üfleyince nefesi, kamışa ..
Kamış dile gelir, nefes,nefes aşkla ..
O vakit, neyden dinlersin gönüllerle, ruhların esrarını, aşkını,
Görünür cemaller sana, erersin o zaman sende ...
Kubbeyle,bakırcılar çarşısı dillenince ..
Dönmelere durmadı mı, duyduklarıyla yüce Mevlana ?
Onu raks ettiren sır, neydi acaba ?
Hayatın, insanın ve kainatın ve hakikatin, sırrın gerçeğine ..
Görünendeki görünmeyeni, gönül gözünle görmecesine ..
Mucitlerle, aşıkların dili birdir aslında ....!
Keşifdir ikisinin de, özü ve sırrı ..!
Şifrelerini, kodlarını ve hatta suskunluklarını duyarsan, yüreğinle ...
Dinlersen gönlünle, verirsen özünü, erersin ruhuna ....!
Canında, cananın da, hayatında, insanında özüne, sırrına ..
Genetiğini kavrarsan canlının ...
Miraslarını yarına taşırsın ..
Cama bakarken, kumları hissedersen ..
Suya bakarken, insanı görürsen ..
Ateşe bakarken özü görürsen ..
Serapta canlananında,yiteninde sen olduğunu keşfedersen ..
Örste dövülenin, can olduğunu bilirsen ..
Benin ölünce canlananın yürek olduğunu kavrarsan ..
Çözersin sırların özünü ..
Cananın, candan azizliğinin sırrına erer sen ..
Aşıklığın da kavuşursun, maşukuna ..
Kendinin, aradığının, olayların, özün ve hayatın farkındaysan ..
Seni farklı kılan sorgulamanın, cevherin özünü sakladığını kavrarsan ..
Özdeki cevheri,cevherdeki canı, candaki, sırrı ..
Dillenince sırlar ...
Cananda ki aşkı, aşktaki sırrı bulursun ....!
Cananda ki aşkı, aşktaki sırrı bulursun ....!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Friedrichshafen / Almanya
04 / 01 / 2017
Saat ; 23_59
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder