KAYIP GÖZLERİNLE ....!
Kayıp gözlerinle baktıkça, kahroluşlar yaşayarak ..
Umutsuzluğun, merakın ve elemlerin oynaştığı, gözlerim ....
Hayrat çeşmeleri ve pınar gözeleri olup çıkmalarda ..
Kan ağlamaktan, helak oldu ardın sıra ..
Deli-divaneliklerde, kendimi kahır ve azap cenderelerinde hissederim ..
Hallerimin böyleliğinde ....,
Ne zaman, senden söz etse saksıdaki çiçek, duvardaki resmin ...
Kokunu ve senden izleri taşıyan evdeki eşyalar ...
Boğazıma bir düğüm vurulur, soluğum yiter ..
Soğuk terlemelere belenir, göz bebekleri ölü balık gözüne kesen bedenim .
Unutmamın mümkünü yok, seni ...
Hatta, tam aksine yokluğun büyüdükçe içimde ve dünyamda ..
Daha bir katlanılmaz oluyor, sensizlik ..
Sebepli-sebebsiz, zamanlı, zamansız hıçkırıklara boğuluyor ..
İsyanımı, çığlıklarıma döküp, göz yaşlarımla dışa vuruyorum ..
Ölüm acısından da beter, ayrılığın ..
Hele ki de, bilinmezliğin yarattığı girdapların acısı ..
Zıpkın yemiş balıklar ...
Oklarla, kurşunlarla delik-deşik edilen, ceylanlar gibi ..
Naçarlıklarda sekiyor, debeleniyorum ..
Bir insanın öldüğünü bilmek, katlanılması zor olsa da ..
Yüreğini kanatsa, ciğerini dağlasada, boyun bükülür hale dönüyor ..
Enin de sonunda ..
Kader deyip, çekiliyor sineye çokça...
Gel gör ki, kayıp olan canını, cananı aramak ..
Hele ki de, öldüğünü-kaldığını bilmeden ...
Bilgi kırıntılarına razıyken...
Meçhullüğün kör sancılarında debelenmen, katlanılmaz hal ..
Sevdiceğim, ölümün yıl dönümü vardır,kaybınsa ..
Her gün ölüp, ölüp dirilmelerde katlanılmaz ağusu ..
Tahammülsüzlüklerde, naçarlıklarda hele ki de, bilinmezliklerde ..
Pusulasız gemi olup
Azgın dalgalarla boğuşmasından da acı tahribatı olmakta ....
İnsan ruhunda, bedeninde ...
Kayıpta, ne umut bitiyor, nede, acı ateşinin yeniden, parlaması ..
Kulağın kapıda, kirişte, telefonda ..
Gözün yolda, gönlün yalan-yanlışlığına bakmaksızın gelecek haberde ..
Derlerdi de inanmazdım ..
'' - Ölüsü olan bir gün, delisiyle, yitiği olan her gün, he an ağlar .'' diye ..
Birebir yaşayarak, iliklerimde hissetmecesine....
En acısından ve anlaşılırlıklarda öğrendim, sonunda ..
Bez bebeklerini koydum kapıya, giysilerinse asılı damda, camda, iplerde ..
Olur'ya kurt, kuş haber getirir görünce, onlardan sana ....
Senden de bana, umuduyla ...
Şunun şurasında, naçarlıklarda kıvranmışlığımda ..
Duvara işleyen nemden ....
Kayaya işleyen sudan da beter, koyuluklar da ve onulmazlıklarda ..
Yokluğun,umutsuzluk ve sensizliğin kahreden acısı işliyor, içime ..
Beni, benden alıp götürmecesine ..
Kayıp gözbebeklerinle bakıyorum, her sensiz günde, ufka ..
Sokaklara ve yürüdüğün , yittiğin yollara ..
Kayıp gözlerinle bakıyorum, acılara belendiğim, hayata..
Kayıp gözlerinle, sevdiceğim ....!
Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Friedrichshafen/Almanya
19/01/2017
Saat;13_03
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder