KARDELEN ÖMÜRLER

YAĞMUR BİLE YIKAYAMADI, HÜZNÜMÜ ..!

Öyle yoğundu ki duygularım ..
Boz bulanık sel-suluğunda, boğuldum ..
Değil arınıp-kurtulmak ...
Yağmur bile yıkayamadı, hüznümü ..!
Ömrümün ve ruhumun, yıllara uzanan
Katmer, katmer biriken kiriyle ...
Karardı, geçti kendinden, su ..
Yağmur gibi, delişmence, salkım saçak akarken, yaşlar ..
Çoğaldıkça anı, anı ..
Dertlerimin biri biter, biri başlar ....!
Sarar kara bulutlar misali, gönlümü, ruhumu, gamlar ...
Pencere camında ben, ötesinde yağmur ..
Aramıza giren, cam soğukluğu ....!
Elemlerimi iyiden, iyiye kamçılar ...
Pişmanlıkların faydasızlığında ..
Hicranlarımda, yutulmuşluğumda ..
Vurdukça cama yağmurlar, göz, gözü görememişliklerde ..
Bakarken dışarıya, ıslanan pencereden ..
Dertlerimin, hüzünlerimin esir almışlığında ..
Ardı, arkası kesilmeyen göz yaşlarım ...
Dinmek yerine, tıpkı dışardaki yağmur gibi ..
Azarak, iyiden, iyiye ....
Yaban atlarınının, kişnemelerini andıran ..
Gök gürlemelerinin eşliğinde ..
Aşka gelip, şaha kalkar, çağıldar ..
Pencere camı misali, sırılsıklam ıslanırken yanaklarım ..
Naçarlıkla, pişmanlık ve keşkelere aralanır dudaklarım ..
Son pişmanlığın. para etmemişliğini bilmenin, yürek burukluğuyla ..
Vurur öfkem, tıpkı yağmur gibi ..
Göz yaşı, göz yaşı, dışarıya ...
Hallerimin, böylesi içler acılığında ...
Hicranımın, kat be kat çoğalmışlığında .....
Hıçkırık seline, boğulmuşluğumda ...
Yağmur bile yıkayamadı, hüznümü ....!
Yağmur bile yıkayamadı, hüznümü ....!

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ

Friedrichshafen / Almanya

26/01/2017

Saat:16_45